Każdy Polak budując swoją świadomość opiera ją na znajomości historii swego narodu. Na przestrzeni wieków wszelkie informacje historyczne i kulturalne zapisywane były w wielu utworach literackich, które przekazywane są z pokolenia na pokolenie. To właśnie od naszych przodków powinniśmy uczyć się zachowywać pamięć o dziejach, które mówią o walce o wolność i niepodległość naszego kraju.
Historia i literatura ukazują, iż na naszej ziemi żyło wielu wybitnych i odważnych ludzi, którzy swym zaangażowaniem i życiem w sposób szczególny powinny mieć miejsce w naszej pamięci, jak chociażby Józef Piłsudski. Jego słowa „Ojczyzna to pamięć i groby oznaczają pamięć o wydarzeniach minionych czasów, a groby to miejsca spoczynku uczestników tych wydarzeń. Nie ma wątpliwości, że naród, który nie pamięta o swej historii świadomie skazuje się na dobrowolną zagładę.
W okresie romantyzmu, kiedy Polska nie istniała formalno prawnie, ogromną rolę w przekazywaniu tradycji nadano poetom. Pieść Wajdeloty z powieści poetyckiej „Konrad Wallenrod”- Adama Mickiewicza jest świetnym przykładem takiego ujęcia. Twórczość tego poety miała budzić i podtrzymywać ducha narodowego, przypominać o przyszłości po to, by narodzili się „mściciele”, którzy pokonają wrogów i pomszczą krzywdę Ojczyzny.
Problem czci dla zmarłych i ich spuścizny doskonale obrazuje także pozytywista Adam Asnyk w swoim wierszu „Do Młodych”. Poeta pokazuje, że należy nieustannie poznawać nasz tajemniczy świat, szukając nowych celów i przyczyniając się do rozwoju cywilizacji. Nie wolno nam jednak zapomnieć o naszych przodkach, o ich wysiłku już wcześniej włożonym w tworzenie tej kultury.
Rodząc się Polakiem należymy do narodu polskiego na całym jego obszarze. Aby nasza Ojczyzna przetrwała na wieki powinniśmy być patriotami, czcić pamięć o zmarłych i przekazywać ją dalszym pokoleniom, by nie okazało się, że tak naprawdę poprzez zapomnienie i zaniedbanie nie mamy już Ojczyzny, skoro jest nią zdaniem J.Piłsudskiego „pamięć i groby”.
Za tę pracę dostałam 4.
