Okrągły Stół, rozmowy przedstawicieli opozycji, głównie osób związanych ze zdelegalizowaną po wprowadzeniu stanu wojennego Solidarnością, z reprezentantami obozu rządzącego, przede wszystkim zaś z PZPR, prowadzone od 6 II do 5 IV 1989 w Warszawie.
Przedmiotem negocjacji było wypracowanie możliwych do przyjęcia przez obie strony zasad demokratyzacji ustroju społecznego oraz naprawy systemu gospodarczego w Polsce. Uczestnikami konferencji byli m.in.: ze strony rządowej – C. Kiszczak, S. Ciosek, M. Kozakiewicz, L. Miller, A. Miodowicz, ze strony opozycyjno-solidarnościowej – L. Wałęsa, Z. Bujak, W. Frasyniuk, B. Geremek, J. Kuroń, T. Mazowiecki, A. Michnik, A. Stelmachowski, J. Turowicz.
Główne ustalenia konferencji dotyczyły kwestii wyborów parlamentarnych, utworzenia senatu i urzędu prezydenta. Uzgodniono m.in., iż 35% miejsc w nowym sejmie i niemal wszystkie w senacie zajmą osoby pochodzące z demokratycznie przeprowadzonych wyborów. Bezpośrednim wynikiem negocjacji była także legalizacja Solidarności oraz Solidarności Rolników Indywidualnych.
W sferze gospodarczej zapadły decyzje dotyczące m.in.: zasad swobodnego kształtowania się struktury własnościowej, wprowadzenia gospodarki rynkowej i konkurencji, likwidacji systemu nakazowo-rozdzielczego, jednolitej polityki finansowej wobec przedsiębiorstw.
Postanowienia konferencji dały podstawę zasadniczych zmian w sytuacji politycznej Polski, umożliwiły zwycięstwo Solidarności w wyborach parlamentarnych (4 i 8 VI 1989) oraz zmianę dotychczasowej koalicji sejmowej i powstanie pierwszego niekomunistycznego rządu w powojennej Polsce.
