Olimp był królestwem Dzeusa. Po wojnie z tytanami i Kronosem, trzej bracia: Dzeus, Posejdon i Hades podzielili się władzą nad światem. Dzeus objął we władanie ziemię i niebo, Posejdon morza a Hades podziemie. Na Olimpie panowała wieczna wiosna, a życie bogów było szczęsliwe. Wrót strzegły hory, boginie pór roku.
Organizowano wspaniałe uczty, na które zaproszenia roznosił Hermes, królewski posłaniec. Bogini młodości Hepe i Ganimedes roznosili pokarm boski: ambrozję, która dawała ciału moc a duszy nieśmiertelnośc, oraz napój – nektar.
Goścmi bywali: piękna Afrodyta, wojowniczy Ares, żadko pojawiał się pracowity Hefajstos. Na uczcie piękny bóg Apollo w otoczeniu 9 muz (Klio, Melkomene, Terpsychora, Talia, Eutarpe, Erato, Urania, Polichymia i Kalyope) śpiewał pieśni i grał na cytrze. Gdy bóg Helios przejechał na swoim rydwanie kończył się dzień. Na nieboskłon wchodziła bogini księżyca Selena, która była siostrą Heliosa.
Bogowie byli nieśmiertelni ale nie byli wieczni, bo każdy z nich się kiedyś urodził. Nie byli równiez wolni od cierpień, dlatego korzystali z pomocy boskiego lekarza Asklepiosa. Działalnośc bogów ograniczało fatum, mojry, los, przeznaczenie.
