Omówienie „Calando poggiando, to na dół, to do góry” D. Naborowskiego.

Tematem utworu sa rozwazania podmiotu lirycznego dotyczące życia i jego przeciwności. Podmiot liryczny się nie ujawnia. Jest to przykład liryli pośredniej opisowej. Pidmiot liryczny można utożsamić z człoweikiem, który wiele przeżył i doświadczył. Adresatem jest każdy czytelnik. Mamy tu do czynienia ztoposem okrętu, który tutaj oznacza życie ludzkie ze wszystkimi jego przeciwnościami.

W utworze tym świat to morze ze względu na swoją wielkość, a człowiek to okręt niesiony przez wiatr i burze. Wiatr i burze to wszystko co w życiu przeżywamy, wzloty, upadki.

Sterem człowieka powinien być umysł, rozwaga oraz dobroć, uczciwość, cnota. Jeżeli będziemy tak żyć, to będzie nam się powodzić. Życie ludzkie jest zmienne, spotykaja naz dobre jak i złe dni.

Mamy tu odwołanie do stoicyzmu.
Człowiek powinien przyjmować to wszystko co mu niesie los i starać się stawić temu czoła. Człowiek właściwie nie wie do końca co go czeka, wie totylko Bóg.