Obraz „Powrót syna marnotrawnego” namalowany został przez największego siedemnastowiecznego malarza holenderskiego Rembrandta. Dzieło pochodzi z 1662 r. i przedstawia scenę z Pisma Świętego. Ukazuje ona powrót skruszonego syna do rodzinnego domu. Syn ten oczekuje przebaczenia ojca za popełnione przewinienia.
Dzieło zostało namalowane farbami olejnymi na płótnie.
Kompozycja obrazu jest statyczna i spokojna. Dominuje w niej mrok, którego jest zdecydowanie więcej niż światła. Malarz nie użył zbyt wiele kolorów, wykorzystał ciepłe, stonowane barwy: brąz, czerwień, żółć. Na pierwszym planie widzimy postacie syna i ojca, które z ciemnego tła oświetla jasność. Dzięki temu sylwetki tych osób przyciągają uwagę odbiorcy. Są dominantą obrazu. Twarz ojca jest pełna wzruszenia i ulgi, że długo wyczekiwany syn powrócił szczęśliwie do domu. Starzec ma długą, siwą brodę i jest blady z powodu emocji, nosi czerwony płaszcz. Pochyla się nad odzyskanym synem i obejmuje go. Patrząc na klęczącego mężczyznę, możemy wnioskować, że okazuje on skruchę i prosi o przebaczenie. Odziany jest w łachmany, popsuty but spadł mu z jednej stopy, jego głowa jest ogolona a sylwetka chuda i zabiedzona.
Na drugim planie znajdują się zarysy czterech postaci, które umieszczone są w półmroku. Są to świadkowie sceny jaka rozgrywa się między ojcem a synem. Po prawej stronie obrazu stoi mężczyzna, którego postać jest lekko oświetlona. Ma lekko pochyloną głowę i złożone ręce. Na jego twarzy malują się zdenerwowanie, smutek i żal. Jest to starszy brat marnotrawnego syna, który nie może pogodzić się z miłosierną reakcją ojca.
Nastrój obrazu można nazwać jako wzruszający zważywszy na to, że ojciec przebaczył synowi. Uważam, że warto przebaczać innym osobom. Czasem przez to, że komuś nie przebaczymy możemy wiele stracić.
