Opis rzeźby – ?Pieta? Michała Anioła
Pieta Watykańska jest arcydziełem wybitnego włoskiego malarza, rzeźbiarza, architekta i poety – Michała Anioła. Przedstawia ona Marię, matkę Jezusa z martwym synem na rękach. Rzeźba o kompozycji stożkowatej wykonana jest z marmuru, ma 174 cm szerokości i 195 cm wysokości. Mimo że przedstawia dość popularną scenę, to jest pozbawiona typowej dramatycznej ekspresji, zastąpionej klasyczną harmonią i pięknem idealnym.
Maria siedzi na czymś w rodzaju skały, trzymając na kolanach i ramieniu martwego Jezusa. Jej delikatna twarz ma piękne, regularne i subtelne rysy. Włosy przykryte chustą, delikatnie zarysowana zmarszczka na czole, zgrabny nos, powieki przymknięte i lekko wystający podbródek. Poniżej znajduje się szyja, a po bokach ramiona skąpane w fałdach szaty. Prawa dłoń podtrzymuje Jezusa pod ramieniem, natomiast lewa jest półotwarta i odchylona nieco od ciała – gest ów wyraża smutek i bezradność. Prawe kolano Marii podpiera syna w okolicach lędźwi, a lewe – ud. Jest ubrana w mocno pofałdowaną szatę sięgającą do ziemi, ponadto kolana przykryte są czymś w rodzaju płaszcza spływającego niemal do ziemi. Od ramienia do biodra przepasana jest wąską szarfą z wykutą inskrypcją.
Jezus leży bezwładnie na plecach, na kolanach i ramieniu Marii. Na jego ciele ślady na rękach, stopach i boku są jedynie lekko zarysowane. Jego głowa, odchylona do tyłu, jest delikatnie podpierana łokciem matki. Mężczyzna ma niezbyt długie kręcone włosy, twarz – idealnie proporcjonalną. Pod nieco wystającymi łukami brwiowymi artysta umieścił przymknięte powieki, jeszcze niżej szlachetnie zarysowany nos, usta i podbródek. Sylwetka Jezusa (owinięta jedynie przepaską wokół bioder) jest szczupła, ale nie chorobliwie chuda, i nie jest pozbawiona młodzieńczego piękna. Lewe ramię spoczywa na ciele Marii, prawe zwisa bezsilnie. Nogi Jezusa ugięte są w kolanach, prawa stopa nie dotyka ziemi.
Rzeźba jest według mnie bardzo piękna. Szczególnie ujmują mnie delikatne rysy Marii i doskonałe odwzorowane ludzkie ciało widoczne w przedstawieniu Jezusa. Zachwycający jest niezwykły kunszt w pofalowanej szacie i płaszczu. Kompozycja tego arcydzieła jest perfekcyjna i harmonijna. W doskonały i stonowany sposób przedstawia niezwykłą scenę, która przeważnie ukazywana była całkiem inaczej.
