Wielu z nas, zapewne zastanawiało się, jak należy rozumieć opis stworzenia świata. Jako poemat zawierający określone treści religijne, które powinniśmy traktować metaforycznie, czy też jako naukową relację stworzenia, napisaną dosłownie, niczym kronika historycznych wydarzeń? Dopiero współczesna hermeneutyka biblijna rozwiewa nasze wątpliwości. Księga rodzaju rozpoczyna się od poematu genezyjskiego. Aby w pełni uzasadnić ów określenie, zaleca się zwrócić uwagę na fundamentalną sprawę, jaką są gatunki literackie. Proces trwający sześć dni, to jakby sześć strof pieśni z refrenem. Siódmy natomiast przeznaczony jest na odpoczynek „Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię”, tymi słowami rozpoczyna się Biblia, tak więc już na wstępie możemy wywnioskować, że Bóg jest poza czasem. Tekst jest pisany prozą, wydarzenia ułożone są chronologicznie, dzień po dniu. Język, którym jest pisany zawiera liczne metafory i symbole, tak więc traktowanie go dosłownie, może prowadzić do pewnych nieporozumień. „I tak upłynął wieczór i poranek – dzień pierwszy, drugi, trzeci (…) a wiedział Bóg, że wszystko, co uczynił, było dobre” – oto powtarzający się refren, nadający rytm całości tekstu, na tym właśnie polega jego poetyckość. Reasumując, utwór ten zawiera różne style pisarskie i przenośnie, Bóg stworzył ład moralny a mocą słowa „wyrzeźbił” świat.
