Obraz Botticellego „Narodziny Wenus” przedstawia scenę z mitologii. Centralne miejsce obrazu zajmuje postać nagiej, długowłosej bogini, która stoi na ogromnej muszli. Dziewczyna w lewej ręce trzyma kawałek materiału, którym zasłania łono. Prawą dłonią przykrywa piersi. Twarz bogini wyraża spokój. Muszla, na której stoi dziewczyna unosi się na falach w pobliżu brzegu.
W prawej części obrazu na tym samym planie widzimy postać innej kobiety, która podaje Wenus barwny płaszcz. Służka ubrana jest w długą suknię sięgającą do bosych stóp. Szata, którą ma na sobie pod wpływem wiatru przylega do jej ciała. Włosy służki rozwiewa wiatr.
W lewej części obrazu na nieco dalszym planie znajdują się dwie, splecione ze sobą postacie unoszące się nad wodą na skrzydłach. Jedna z nich to postać kobiety, druga mężczyzny. Bóstwa mają wydęte policzki, co sprawia wrażenie, że dmuchają. Symbolizują one wiatr, dzięki któremu Wenus (Afrodyta) narodzona z piany morskiej, wylądowała na Cyprze. Obraz Botticellego przedstawia właśnie moment lądowania.
W środkowej części obrazu za plecami Wenus widać ptaki szybujące nad powierzchnią morza. W dali widoczna jest linia horyzontu. Za służką rosną drzewa o wydłużonych (wyraźnie widocznych konturach) liściach.
Obraz jest bardzo przejrzysty, przeważają barwy ciepłe, nie występuje kolor czarny, jest on sugestywny. Przedstawia świat tajemniczy, ale nie mroczny. Wszystkie przedstawione postacie Są silnie oświetlone światłem słonecznym, a najbardziej Wenus.
