OPŁATY SKARBOWE. PODATKI I OPŁATY LOKALNE
Ustawa o opłacie skarbowej z dnia 31 stycznia 1989 r. mówi, że opłacie skarbowej podlegają:
czynności administracyjne; podania, załączniki, czynności urzędowe, zaświadczenia, zezwolenia, itd.
czynności cywilnoprawne; umowy sprzedaży, zamiany rzeczy i praw majątkowych, dzierżawy, najmu, pożyczki, komisu, darowizny, itp.
dokumenty stwierdzające ustanowienie pełnomocnictwa, odpisy, weksle, dokumenty przewozowe,
orzeczenia sądów.
Wyłączone spod opłaty skarbowej są dokumenty i czynności dotyczące:
– spraw alimentacyjnych,
– opieki,
– kurateli,
– przysposobienia,
– ubezpieczenia społ.,
– wyborów do Sejmu, Senatu,
– referendum,
– szkolnictwa,
– zdrowia.
Obowiązek opłaty ciąży na os. fizycznych, os. prawnych i jednostkach org. nie mających os. prawnej. Obowiązek uiszczenia opłaty powstaje z chwilą wniesienia podania, wniosku, wydania dokumentu, dokonania czynności cywilnoprawnej, itp. Za czynności cywilnoprawne i orzeczenia sądowe opłatę skarbową uiszcza się w ciągu 14 dni. Do obliczania i pobierania opł. sk. obowiązani są notariusze, przewoźnicy dokumentów, nabywcy rzeczy, komisanci, sekretarze sądowi.
Opłata podlega zwrotowi jeśli została uiszczona nienależnie lub w wyższej kwocie.
Charakterystyczną cechą opłaty jest to, że podatników obowiązuje zasada samoopodatkowania się, tzn. sam oblicza i wpłaca opłatę skarbową.
