Pan Tadeusz jako epos

„Pan Tadeusz” jako epos:

* zwykli bohaterowie, konfrontacja świata starego i młodego, wyidealizowani bohaterowie,

* przemarsz wojsk napoleońskich przez Europę – wydarzenie historyczne,

* inwokacja,

* brak paralelizmów,

* formy wypowiedzi – opisy: zamku, polowania, uczty, opowiadania Gerwazego o Horeszce i Soplicy, o Domeyce i Doweyce,

* styl: podniosły, patetyczny, zmieszany z żartem, humorem i komizmem (kłótnia o psy, mrówki na
Telimenie),

* 13-zgłoskowiec z rymem prostym,

* porównania homeryckie,

* niektóre rzeczowniki pełnią funkcję przymiotników, np. Sędzia,

* drobiazgowość opisów (zastawa, przygotowywania i spożywania posiłków),

* opisy scen batalistycznych (w księdze „Bitwa”),

* naiwny, wszechwiedzący narrator, na końcu się ujawnia („Ja tam byłem, miód i wino piłem”),

* retardacja (celowe opóźnienie akcji),

* liczba ksiąg: 12.