1. Los poprzedniego latarnika.
2. Zgłoszenie się Józefa Skawińskiego.
a. opowiadanie losów Skawińskiego
3. Rozpoczęcie pracy w latarni.
a. sumienne wykonywanie obowiązków przez Skawińskiego
4. Zaznanie pełnego spokoju dzięki monotonnemu zajęciu.
7. Rozmowy Skawińskiego ze strażnikiem Johnsem, który przywoził mu jedzenie.
8. Wycofywanie się Skawińskiego ze świata.
a. Zaprzestanie niedzielnych wypraw do kościoła, czytania gazety, rozmów z Johnsem.
b. Rozwijanie się u Skawińskiego poczucia zjednoczenia z otaczającym światem.
c. Regularne zapalanie latarni przez Skawińskiego i znikanie jedzenia z brzegu wysepki świadectwami tego, że wciąż żyje.
9. Otrzymanie przez Skawińskiego paczki z książkami ze Stanów Zjednoczonych.
a. Zaskoczenie Skawińskiego na widok polskich książek.
b. Przypomnienie sobie o wsparciu finansowym udzielonym polskiemu Towarzystwu w Nowym Jorku.
c. Burza uczuć latarnika.
d. Rozpoznanie nazwiska autora pierwszej z książek i przypomnienie sobie, że słyszał o nim kiedyś w Paryżu.
10. Lektura Pana Tadeusza.
a. Poczucie, że wraz z początkiem lektury na wysepce rozpoczyna się coś uroczystego.
b. Płacz latarnika po przeczytaniu pierwszych zdań książki.
c. Wspominanie czterdziestoletniej nieobecności w kraju ojczystym i braku kontaktu z językiem polskim.
d. Poczucie niezwykłości tego, że jego mowa ojczysta odnalazła go na samotnej wysepce.
11. Zatopienie się w lekturze dzieła Mickiewicza przez Skawińskiego.
a. Przylot mew do latarnika o godzinie, o której je zazwyczaj karmił.
b. Oddanie mewom całego jedzenia przez zaczytanego mężczyznę.
c. Zaśnięcie Skawińskiego nad książką i powrót w marzeniach sennych do rodzinnej wsi i lat młodości.
d. Niewłączenie latarni.
e. Przyjazd Johnsa i obudzenie latarnika.
f. Zwolnienie Skawińskiego ze służby za zaniedbanie obowiązków, które spowodowało rozbicie się statku.
12. Dalsza tułaczka byłego latarnika.
a. Skawiński na statku z Aspinwall do Nowego Jorku.
b. Posunięcie się w latach spowodowane zmartwieniami.
c. Przyciskanie przez Skawińskiego książki do piersi.
