Polemika z romantyczną koncepcją miłości(?Śluby panieńskie?) Polemika z ideałami romantycznymi przejawia się w: ukształtowaniu głównych postaci ?antyromantycznej? koncepcji miłości Postacie: Rok 1834 to chwila, w której czytelnik znał już ?Dziady? Mickiewicz, ?Kordiana? Słowackiego, nie mówiąc o Werterze Goethego. W ?Dziadach? postać nieszczęśliwego kochanka uosabiał Gustaw. W ?Ślubach panieńskich? spotykamy Gucia ! Co za perfidna aluzja ! Zdrobnienie to ośmiesza romantycznego nieszczęśnika. Że Gustaw mógł cierpieć do granic obłędu, popełnić samobójstwo z miłości to zrozumiałe, lecz czy mógłby to uczynić ktoś o imieniu Gucio ? Charakter głównego amanta także jest odmienny: trzpiot, zdobywca serc, inteligentny rozrabiaka, który osiąga to, co sobie umyślił – to parodia nieszczęśliwca i raz tylko zakochanego bohatera romantycznego. Albin – jest to bohater romantyczny. Cierpi i płacze jak Werter. Klara odrzuca jego afekty i najwyraźniej go lekceważy – przeżywa zatem Albin cierpienia Gustawa i Kordiana, wspomina o samobójstwie, umie bardzo wymownie przedstawić stan swojej duszy? Lecz? kiedy tylko Albin pojawia się na scenie, wita go gromki śmiech widzów. Dlaczego ? Bo Fredro uczynił z Albina karykaturę bohatera romantycznego – to typ człowieka jęczącego, miękkiego, płaczliwego i nader gadatliwego. Gdy Gucio każe mu milczeć, pozostają mu jeszcze wzdychania. Albin – zbiór cech bohatera romantycznego ?niszczy? swój szlachetny prototyp przez ośmieszenie. Klara i Aniela – dwie zupełnie różne osobowości, obie są dowodem na to, że różne mogą być obiekty męskich afektów. Aniela bliższa jest typowi romantycznej heroiny, lecz ukochana Albina to zupełne przeciwstawienie Lotty, Laury, czy wybranki mickiewiczowskiego Gustawa. Nie jest cicha, słodka, poddana woli starszych i nieszczęśliwa. Jest błyskotliwa, inteligentna, zbuntowana, a nawet złośliwa. Klara pragnie sterować swoim życiem, jest postacią aktywną, a tego dotąd w romantycznych związkach nie bywało? Definicja miłości: Definicja miłości, jaką prezentuje Fredro jest rzeczywiści ?antyromantyczna?. Przypomnijmy dzieje romantycznych kochanków. Zwykle niewiele wiedzieliśmy o początkach uczuć Gustawa czy Kordiana. Można się było domyślić, że to miłość nagła, od pierwszego wejrzenia, pełna ?bólu? i wyznań, miłość pierwsza i jedyna. Niestety – przeszkody, np. w postaci nierówności społecznej nie pozwalały na szczęśliwe spełnienie związku. Pannę wydawano za mąż, a kochanek cierpiał srodze, do granic obłędu i do próby samobójczej śmierci. Fredro ujmuje sprawę inaczej, w jego komedii uczucie nie spada z księżyca, lecz stopniowo się rozwija, obserwujemy cały przebieg procesu. Miłość Fredry jest radosna i zwycięska. Gucio walczy o swoje uczucie – miłość potrzebuje czynu, a nie płaczliwych wywodów (Albina). I kończy się małżeństwem, bo tylko szczęśliwe uczucie ma sens. Zauważmy, że koncepcja Fredry nie zaprzecza istnieniu cierpienia i innych sposobów odczuwania. Komediopisarz przeciwstawia się tylko nienaturalnej, tragicznej wizji uczucia, której symbolem są łzy, a efektem śmierć, ukazuje czym miłość być powinna: działaniem w sprawie własnego życia i szczęścia człowieka. miłość fredrowska jest wielka, prawdziwa, szczęśliwa, pogodna, promienna, zdrowa, wyzwolona z więzów jakiegokolwiek przymusu; stanowi siłę twórczą, pobudza inteligencję i spryt; przynosi radość życia, czyni ludzi lepszymi, dodaje im zapału, energii i chęci do życia oraz wiary w siebie, a więc jest szczęściem człowieka ô sprzeciwia się nienaturalnej, tragicznej wizji miłości; jest ona uczuciem prawdziwym, a nie sztucznym (jak u romantyków) dramat zawiera prawdziwy obraz narodzin i poetyckie ujęcie rozwoju uczucia miłości – jej nieśmiałe początki, budzenie się, rozkwit i zwycięstwo, słowem cały jej obraz ô miłość od pierwszego wejrzenia głosi, że o miłość trzeba walczyć, a nie bezczynnie wzdychać i rozpaczać podkreśla, że tylko miłość może połączyć dwoje młodych ludzi w małżeństwie; małżeństwa oparte na rozsądku są wbrew naturze; pochwala związki dyktowane tylko poważnym, głębokim uczuciem za prawdziwą miłość nie uważa poeta ani sentymentalnej miłości Albina, ani romantycznej miłości, jaką znają Klara i Aniela z lektury, lecz miłość prawdziwą, taką, o jaką walczy Gustaw i pod jego wpływem inni bohaterowie utworu ukazuje miłość młodych jako realizację zamiarów opiekunów, ale każda z postaci jest przeciwna ustaleniom ?z góry? i każda z osobna szuka prawdziwej miłości i sama chce decydować o swoim losie. w dramacie kochają się osoby równe sobie pochodzeniem, majątkiem, wykształceniem, wiekiem
