Oba te utwory – zarówno „Lament Świętokrzyski” , jak i „Bogurodzica” – zostały napisane w
średniowieczu. Główną postacią występującą w obu tekstach jest Matka Boska – Maryja. Mimo to teksty te nie są do siebie podobne, jakby mogło się wydawać.
„Lament Świętokrzyski” jest formą monologu, zawierającego skargę Matki Boskiej pod krzyżem. Natomiast „Bogurodzica” jest rozbudowaną apostrofą , żarliwym , modlitewnym wezwaniem. „Bogurodzica” napisana jest podniosłym , uroczystym stylem. W późniejszych czasach stała się hymnem narodowym. W „Lamencie Świętokrzyskim” , tak jak w „Bogurodzicy” pojawiają się emocje. Jednak w „Lamecie Świętokrzyskim” jest inny nastrój oraz określenia i funkcje samej Maryji i Jezusa. W „Bogurodzicy” Maryja wraz z Chrystusem , Bogiem i Janem Chrzcicielem współtworzą zespół czterech osób , a w „Lamencie Świętokrzyskim” są tylko Maryja i Jezus. W „Bogurodzicy” występuje swoboda w posługiwaniu się synonimami , antonimami , rymem i podniosłym językiem religijnym , służącym wyrażeniu prośby do Chrystusa za wstawiennictwem Matki Boskiej i Jana Chrzciciela o pobożne życie i zbawienie wieczne. W „Lamencie Świętokrzyskim” zamiast tego zastosowano świadome środki stylistyczne , które uwiarygodniają ból Matki , wyznającej swe uczucia tak , by widownia je „czuła”
Oba te teksty – i „Lament Świętokrzyski” , i „Bogurodzica” – są dla nas , ludzi ważne. Nie można porównywać , który jest ważniejszy z nich. Oba przedstawiają dokładnie Maryję i jej uczucia , ale
każdy z tych tekstów opisuje to na swój sposób.
