Analizując wypowiedzi bohaterów romantycznych, porównaj postawę Kordiana i Męża. W interpretacyjnych wnioskach wykorzystaj wiedzę o utworach, z których pochodzą fragmenty
Romantyzm to epoka, rozwijająca się w Europie od Wielkiej Rewolucji Francuskiej (1789) do końca lat czterdziestych XIX – tego stulecia, a w niektórych krajach nieco dłużej. Przemiany w literaturze i sztuce, założenia filozoficzne i ideologiczne romantyzmu wiązały się ze zmienioną sytuacją społeczno – polityczną. Rewolucja Francuska, postulująca wolność, równość i braterstwo wszystkich ludzi, przyczyniła się zarówno do rozwoju myśli liberalnej i rewolucyjnej (radykalne idee przemian społecznych) jak i tendencji indywidualistycznych Kordian i Mąż to romantycznymi poeci, obydwaj biorą udział w walce, za, którą są w stanie poświeci życie, ale inaczej pojmują sens tej walki
Kordian to bohater odczuwający jaskółczy niepokój, cierpi na hamletowski dylemat z tego powodu udaje się w podróż po Europie w poszukiwaniu upragnionego sensu życia. Jego życie to przepełniony tragizm, walka, którą podjął jest niemożliwa, ponieważ niezależy na niej całemu narodowymi, dlatego odzyskanie niepodległości jest z góry przesądzone na niepowodzenie.
Główny bohater utworu Juliusza Słowackiego odczuwa bezsilność i cierpi na chorobę niedoczynu i samotność, marzy mu się dokonanie czynu, który da mu sławę i uwolni naród polski. Kordian doskonale zdaje sobie sprawę, że było na świecie już wielu wybitnych, którzy przepadli w zapomnienie w błędnym kole historii, wszyscy skończyli niepowodzeniem. Kordian (kordis – serce) dojrzewa do bycia patriotą, przeżywa przemianę, której przyczyną nie jest tylko nieszczęśliwa miłość do Laury, która zamyka go w zaklęty krąg, ale również dostrzeżenie faktu, że ludzkimi uczuciami mogą rządzić pieniądze. Jego ojczyzna tak jak on jest osamotniona, nawet papież odmawia swego błogosławieństwa i wstawiennictwa.
Kordian cierpi z powodu bezczynności nie wie, co ma uczynić w walce, którą podjął. Dla niego zwycięstwo to likwidacja cara i jego rodziny. ‚Imaginacja’ i ‚Strach’, stają się walką wewnętrzną Kordiana, które głównie przyczyniają się do jego samobójstwa. Kordian identyfikuje swoje uczucia z otaczającą przyrodą, zamiera jak natura podczas jesieni, odczuwa wewnętrzną słabość, porównuję się do więdnącego drzewa. Zatraca on wiarę w cokolwiek, chociaż wciąż marzy wyłącznie o znalezieniu celu, wielkiej idei. Swój wielki cel poszukuje nawet w naturze i Bogu, pragnie odnaleźć nowe drogi jak Krzysztof Kolumb. Poczucie zagubienia w świecie pełnym tajemnic ogarnia go w bezsilności. Kordian odczuwa wewnętrzne rozdarcie, myśli on sercem, ale blokują go konwenans, odkrywanie nowych ścieżek.
Hrabia Henryk, mąż podobnie jak Kordian jest bohaterem romantycznym, włącza się on w walkę rewolucyjną, ale różnią go niektóre poglądy.Hrabia Henryk jest bohaterem, który zna swój cel i aktywnie działa, aby dokonać go. Intensywnie odczuwa uczucia takie jak nienawiść czy rozkosz Spełnia się on w roli dowódcy, władza i walka są dla niego sensem życia. Poczucie wyższości i władanie innymi sprawia mu przyjemność i wiele satysfakcji. Mąż przekonany o własnej potędze duchowej realizuje swoją wolę, świadomość własnej potęgi duchowej jest końcem jego życia. Zakończenie w taki sposób życia przyjmuje z satysfakcją i w sposób spokojny odbiera znaki nadchodzącej własnej zagłady.
Oba utwory prezentują postawy romantycznych bohaterów Hrabia Henryk jak i Kordian poddają się walce o dobro narodu. Postawy bohaterów jednak nieco różnią się od siebie Kordian, reprezentuje bohatera, który zdaje sobie sprawę z swojej bezsilności, w uwolnieniu ojczyzny w świecie zdemoralizowanego społeczeństwa.
Mąż posiada nieracjonalne i utopijne poglądy uważa, że jemu, wyjątkowej, szlachetnej jednostce uda się wygrać w pojedynkę z wrogiem
