MICHAŁ ANIOŁ, właściwie Michelangelo Buonarroti, 1475-1564, włoski rzeźbiarz, malarz, architekt i poeta; jeden z najwybitniejszych artystów renesansu; rzeźby: Pieta (1498-1500), Dawid (1501-04), posągi Mojżesza (1513-16) i tzw. Niewolników (1542, z nie dokończonego nagrobka Juliusza II), nagrobki Medyceuszów w kościele S. Lorenzo we Florencji (1520-34); freski w Kaplicy Sykstyńskiej (1509-12 i 1536-41), obrazy religijne, m.in. Św. Rodzina (1503); kopuła Bazyliki Św. Piotra (1547) i rozwiązanie urbanistyczne Kapitolu (ok. 1536) -w Rzymie.
LEONARDO DA VINCI, 1452-1519, włoski malarz, architekt, rzeźbiarz i teoretyk sztuki, wynalazca, badacz przyrody i filozof; jeden z największych artystów renesansu; obrazy i freski religijne oraz portrety o harmonijnej kompozycji i proporcjach, łagodnym światłocieniu (sfumato); Dama z gronostajem (1483-85), Madonna wśród skał (1483), Ostatnia wieczerza (1495-98), Św. Anna Samotrzecia (1500-06), Mona Liza (ok. 1503-06); wynalazki techniczne i naukowe; prace teoretyczne; Traktat o malarstwie (pośmiertnie zestawiony z notatek, 1651, przekład polski 1961).
DURER Albrecht, 1471-1528, niemiecki malarz, grafik i teoretyk sztuki; najwybitniejszy przedstawiciel przełomu gotyku i renesansu w sztuce środkowoeuropejskiej; portrety (Autoportret 1498), kompozycje religijne; drzeworyty, miedzioryty (Rycerz, śmierć i diabeł 1513); traktaty o perspektywie i proporcjach ciała ludzkiego.
BOTTICELLI Sandro, ok. 1445-1510, włoski malarz epoki renesansu; przedstawiciel szkoły florenckiej; freski (w Kaplicy Sykstyńskiej w Rzymie, 1481-83) i obrazy religijne, mitologiczne (Narodziny Wenus ok. 1485, Wiosna ok. 1478), alegoryczne odznaczające się chłodnym kolorytem i ekspresyjnym linearyzmem.
GIOTTO DI BONDONE, ok. 1266-1337, włoski malarz i architekt; główny przedstawiciel trecenta; obrazy i freski o tematyce religijnej (m.in. w kaplicy Scrovegnich w Padwie, ok. 1315); projekt kampanili przy katedrze we Florencji (od 1334); Giotto stworzył nowy styl, zwany później giottowskim, którego zasadniczymi cechami było komponowanie jednolitej przestrzeni opartej na regule zbiegu linii ku środkowi i wypełnienia tej przestrzeni postaciami i elementami otoczenia w ich pełnym, trójwymiarowym kształcie.
GHIRLANDAIO Domenico, 1449-94, malarz włoski; przedstawiciel renesansowego malarstwa florenckiego; obrazy i freski o tematyce religijnej, portrety; nauczyciel Michała Anioła.
DONATELLO, właściwie Donato di Betto Bardi 1380-1466, rzeźbiarz włoski; najwybitniejszy artysta wczesnego renesansu, przedstawiciel szkoły florenckiej; rzeźby religijne, mitologiczne, popiersia; twórcze nawiązanie do antyku; posągi dla kampanili, katedry i Orsanmichele we Florencji; posąg Dawida (1430), posąg kondotiera Gattamelaty w Padwie (1444-47); liczne płaskorzeźby (m.in. trybuna śpiewacza dla katedry florenckiej 1438); twórczość Donatella wywarła wielki wpływ na renesansową rzeźbę włoską.
GIOTTO DI BONDONE, ok. 1266-1337, włoski malarz i architekt; główny przedstawiciel trecenta; obrazy i freski o tematyce religijnej (m.in. w kaplicy Scrovegnich w Padwie, ok. 1315); projekt kampanili przy katedrze we Florencji (od 1334); Giotto stworzył nowy styl, zwany później giottowskim, którego zasadniczymi cechami było komponowanie jednolitej przestrzeni opartej na regule zbiegu linii ku środkowi i wypełnienia tej przestrzeni postaciami i elementami otoczenia w ich pełnym, trójwymiarowym kształcie.
