Ślimaki stanowią najliczniejszą grupę mięczaków. Zamieszkują środowiska wodne i lądowe. Ślimaki wodne oddychają płucami, a wodne skrzelami. Do wodnych ślimaków, płucodysznych zaliczamy zatoczki i błotniarki. Największe rozmiary i różnorodne kształty osiągają ślimaki morskie. Ślimaki odgrywają duża rolę w biocenozie. Gatunki morskie są najczęściej drapieżne i padlinożerne, a lądowe roślinożerne. Ślimaki są wartościowym pokarmem dla wielu kręgowców. Małże mają zredukowaną głowę, są skrzelodyszne, posiadają dwuklapową muszlę. Najbardziej znane są małże perłorodne i ostrygi. Do mięczaków zaliczamy również żyjące w Bałtyku sercówki, rogowiec bałtycki, omułki. Do małży zaliczamy również skójki i szczeżuje. Mają one stosunkowo duże nogi, wędrują po dnie zbiorników. Omułki i racicznice posiadają małe, cienki, palczaste nogi. U nasady noży leży gruczoł wytwarzający płynna, krzepnącą wydzielinę. Za pomocą tej wydzieliny małże przyklejają się do podłoża. Wydzielina nazywa się bisior.
Płazy jako kręgowce wodno-lądowe.
Współcześnie żyjące płazy stanowią stosunkowo małą gromadę kręgowców, która zajmuje nieduży zasięg. Są to okolice przybrzeżne wód słodkich, miejsca podmokłe. Współczesne płazy dzielimy na bezogonowe, ogoniaste i beznogie. Do płazów bezogonowych zaliczamy żaby, ropuchy, rzekotki. Do płazów ogoniastych zaliczamy traszki i salamandry. Płazy beznogie występują w wilgotnych krajach Ameryki, Afryki i Azji przystosowane są do życia w wilgotnej glebie, np. marszczelec. Skóra płazów obfituje w liczne gruczoły śluzowe, jest bogato ukrwiona. Dzięki czemu uczestniczący w wymianie gazowej. W skórze mogą znajdować się gruczoły jadowe produkujące.
