Drodzy Uczniowie. Koledzy i Koleżanki! Pewnie sądzicie, że będzie to kolejne nudne przemówienie rodem prosto z opracowań naukowych. Otóż nie! W moim aczkolwiek krótkim przemówieniu nie zamierzam poruszać, żadnych obcych wam tematów. Za to jeden, a konkretnie: brak kulturalnego zachowania wśród młodzieży. Zapewne większość z Was zgodzi się ze mną, iż dzisiejsza młodzież czyli my sami, zachowujemy się raczej niekulturalnie, mimo, iż we własnym mniemaniu nie robimy nic złego. Z takim zachowaniem możemy spotkać się wszędzie: jadąc autobusem do szkoły, w sklepie, parku, nawet w domu.
Zapewne każdy z Was jechał kiedyś autobusem i spotkał się tam z brakiem kultury.
Ale czy tylko spotkał, czy sam brał w tym udział? Tutaj należy zadać sobie jedno proste pytanie: czy kiedy do autobusu wsiadła starsza Pani bądź Pan ustąpiliśmy miejsca? Otóż, odpowiedź na to pytanie jest prosta. Większość z nas śmiała się, rozmawiała lub po prostu udawała, że nic nie widzi kiedy to ta starsza osoba wręcz walczyła ze sobą aby nie omdleć.
Oczywiście, my też możemy powiedzieć, że kiedy jechaliśmy tym autobusem to też byliśmy zmęczeni, ale trzeba przyznać, że nasze nogi są o wiele młodsze i silniejsze.
Innym przykładem braku kultury jest obraźliwe wysławianie się stosunku do osób starszych jak i koleżanek czy kolegów. Czy kiedy stoimy w miejscu publicznym naprawdę musimy w przerwę między zdaniami wplatać wulgaryzm? Z czasem staje się to dla Nas rutyną i nie zauważamy tego. Ale zauważają to inni: koledzy, koleżanki, osoby starsze, nauczyciele wyrabiając sobie przy tym opinię na nasz temat! I na temat naszych rodzin, bo to o nich dajemy świadectwo.
Sądzę ,że nie ma na tej sali osoby, któryby nie popełniła wcześniej wymienionych przeze mnie błędów, ale i innych. Dlatego zastanówmy się nad własnym zachowaniem, kulturą i czy warto tak dalej postępować?
Odpowiedź na to pytanie pozostawiam Wam, ale proszę tylko o jedno: by ta odpowiedź była naprawdę szczera.
Dziękuję za uwagę.
