Nie ulega wątpliwości, że „Dziady” zawierają wiele przestróg moralnych. W dramacie Adama Mickiewicza został ukazany obraz dusz ludzkich potępionych za złe życie na Ziemi. W tej rozprawce za pomocą poniższych argumentów, postaram się udowodnić słuszność tezy przedstawionej w temacie.
Pierwszym argumentem na poparcie mojej tezy są liczne wypowiedzi duchów zmarłych przywołanych w obrzędzie dziadów. Są nieszczęśliwe i pragnął zakończenia ich straszliwej męki. Podczas swojej ziemskiej wędrówki, czyniły wiele zła lub żyły beztrosko nie zważając na potrzeby, kłopoty oraz cierpienia otaczających ich ludzi. Teraz to one błąkają się i błagają politowania nad ich nieszczęsnym losem. Zgromadzeni nie mogą jednak im pomóc, ponieważ dusze są nadal zatwardziałe i nie żałują popełnionych przewinień. Poprzez ich wypowiedzi czytelnik uświadamia sobie, swe złe czyny i błędy oraz kary, które może otrzymać za ich popełnienie. W dzisiejszych czasach przestrogi z utworu są, także aktualne. Pouczenia, „kto nie doznał goryczy ani razu, ten nie dozna słodyczy w niebie” oraz „bo kto nie był ni razu człowiekiem, temu człowiek nic nie pomoże” odnoszą się do uczciwej pracy i pomocy bliźniemu. Słowa te mają na celu zwróceniu uwagi czytelnikowi na liczne problemy moralne, napotykające go nawet, na co dzień. Przestrogi ukazują kary i skutki nieodpowiedniego życia, nie tylko po śmierci, ale również na Ziemi w czasie niepowodzenia i niedoli. Poprzez czynienie zła, sianie nienawiści i inne negatywne działania, zapewniamy sobie najprostszą drogę do wiecznych cierpień, pogardy oraz braku zrozumienia za strony otaczających nas ludzi. Kierując się dobrem, zawsze możemy liczyć na pomocną dłoń i pocieszenie w chwilach smutku. Ludzie tryskający pozytywną energią są zawsze lubiani, poważani, szanowani i doceniani. Potrafią cieszyć się szczęściem innych, dlatego, nie brak im prawdziwych przyjaciół gotowych wyciągnąć ich nawet z największych tarapatów. Za sprawiedliwe i wartościowe życie czeka na ich, także wieczna nagroda.
Podsumowując powyższe argumenty, mogę stwierdzić, że przestrogi zawarte w „Dziadach” są nadal aktualne. Teza z tematu rozprawki jest słuszna, dlatego z pełnym przekonaniem mogę powiedzieć, że powinniśmy wyciągać wnioski z dzieła Adama Mickiewicza i kierować się nimi w codziennym życiu. Uniwersalne dla każdego człowieka zasady pomogą osiągnąć nam szczęście doczesne i wieczne, niezależnie od czasu oraz miejsca, w którym żyjemy.
