Przyjaźń jest pięknym darem, wymagającym osobowych relacji w którycg szuka się dobra, piękna i prawdy.
To przyjaźń cenniejsza jest niż złoto.
Zacznę od tego, że przyjaźń łączy ludzi. Trwanie przy drugiej osobie w przyjaźni to zainteresowanie się nią, realizowanie wspólnie wytoczonych celów, ubogacanie się nawzajem.
Po drugie prawdziwy przyjaciel będzie z nami w każdej trudnej sytuacji.
Kolejnym argumentem na potwierdzebie mojej tezy jest to, że życie w przyjaźni pozwala inaczej patrzeć na świat. Jan Paweł II w „Liście do młodych całego świata z okazji Międzynarodowego Roku Młodzieży” w 1985 roku ukazuje drogi do przyjaźni z Chrystusem i bliźnimi:
„…uczymy się człowieka obcując z ludźmi. Trzeba, ażeby pozwalano Wam wzrastać w mądrości przez to obcowanie…”
Zwróćmy uwagę na jeszcze jeden fakt, że prawdziwy przyjaciel nigdy nas niezawiedzie. Przyjaźń polega na pragnieniu dobra dla drugiej osoby, którą się ceni i szanuje.
JAk wynika z zaprezentowanych argumentów przyjaźń jest o wiele cenniejsza od wszystkich innych bogactw.
Aby potwierdzić postawioną przeze mnie tezę, posłużę się przykładem zaczerpniętym z utworu „Przyjaźń” Arystotelesa. Przyjaźń „jest ona bowiem pewną cnotą lub czyms z cnotą związanym, a ponadto jest czymś dla życia najkonieczniejszym”.
