Rada Nieustająca godziła zarówno w prerogatywy królewskie, jak i hamowała samowole magnackich ministrów, zaś wzmacniając administrację odpowiadała po części ideom Stanisława Augusta. Król potrafił podporządkować sobie Radę i rządzić za pośrednictwem oddanych sobie ludzi, skupionych tak w radzie, jak i królewskich kancelariach. Rada składała się z 36 członków wybieranych przez sejm (18-stu reprezentowało szlachtę, 18-stu senat. Spośród szlachty powoływany był marszałek Rady.)Oprócz zebrań plenarnych o charakterze uchwałodawczym prace Rady toczyły się w 5 departamentach: interesów Cudzoziemskich, Policji, czyli Dobrego Porządku ( z nadzorem nad miastami królewskimi), Wojskowy, ( który usunął na jakiś czas Komisje Wojskową, wpływał na zwiększenie wojska) Sprawiedliwości i Skarbowy. Departament Sprawiedliwości uczynił wiele dla uporządkowania sądownictwa miał prawo rozpatrywania w ostatniej instancji skarg na korupcje sądów. Tworząc nowy organ nie postąpiono jednak konsekwentnie, bowiem utrzymano powołane w latach 1764-1766 komisje, co dawało pole do działania magnackim ministrem ( głownie hetmanom). Rada Nieustająca do swych kompetencji włączyła dokonywanie oficjalnej wykładni ustaw z mocą zawieszania w czynnościach urzędników sprzeciwiających się rozporządzeniom Rady. Działalność państwa stawała się przez to coraz bardziej nowoczesne. Zaczęto dbać o egzekwowanie wyroków, pracowano nad porządkowaniem spraw miejskich, dróg i mostów, rozwijano działalność budżetowe ( pierwsze budżety państwowe, a zarazem jedne z najbardziej wcześniejszych w Europie), zwiększono dbałość o opiekę lekarską, usprawniono administrację finansową. Wiele zrobiono w zakresie unowocześnienie armii, z czym wiązało się szkolenie wojskowych.
