Krzyżacy Henryka Sienkiewicza w formie książkowej wydano w 1900 r. Geneza utworu narodziła się gdy autor pracował jako guwerner (1865r.). Sienkiewicz pracując nad powieścią oparł się na m.in. Kronikch Janka z Czarnkow oraz na Historii Polski Jana Długosza. Książka ta jest połączeniem romansu z powieścią historyczną. Bohaterowie dzielą się na historycznych (król Władysław Jagiełło) oraz na fikcyjnych (Zbyszko z Bogdańca). Akcja powieści rozgrywa się w latach 1399-1410 na terenach Polski, Litwy, Żmudzi i państwa krzyżackiego.
Opowieść ta jest mało ciekawa, ponieważ w niektórych momentach można spotkać się z obszernym opisem przyrody, postaci, miejsca akcji. Niektóre z tych momentów nie dość, że są obszerne, to są mało interesujące co sprawia, ze kśiążka staję się nudna. Powieść ta ma tło historyczne (bitwa pod Grunwaldem) araz fantastyczne (upokożenie Juranda). Jest ona napisana w ciężkim, staropolskim języku z czego wiele słów może być niezrozumiałych, przez co książka staje się nieczytelna.
Nie polecam czytać ją tym, którzy nie muszą (książka jest lekturą w I klasie gimnazjum) chyba, że kogoś interesują takie książki. Osoby, które uciekają jak najdalej od takiego typu książek, niech nawet po nią nie sięgają, ponieważ mogliby się zaraz przy niej uśpić. W 1905 roku Sienkiewicz został laureatem literackiej Nagrody Nobla za całokształt twórczości.
PS: Za to sprawozdanie dostałam 3 ponieważ było tu dużo błędów ort. i interpunkcyjnych i kilka powtoórzeń. Teraz starałam się ich pozbyć.
