Na początku w państwie Rzymskim był religia poligeniczna, którą zapożyczyli od Greków. Dlatego też ich bogowie byli odpowiednikami Greckich bogów np.: Jowisz odp. Zeusa, Marsa odp. Aresa (bóg wojny), Neptun odp. Posejdona (bóg mórz) oraz wielu innych. Wierzeniom tym byli oddani aż do pierwszych wieków n.e. Starożytna religia, kultywowana przez rody rzymskie i propagowana przez państwo, straciła wpływ na masy, które uległy wpływom kultów wschodnich. Początkowi „inwazji” religii wschodnich opór stawiali pierwsi cesarze, ale mimo to stawała się popularna. W popularyzacji religii w Italii, razem z jej najdalszymi zakątkami, sprzyjały wojska posiłkowe, które pochodziły przeważnie ze wschodu. W Cesarstwie Rzymskim religia miała być czymś co skupiało całą jego ludność w jedność. Z racji, że dawna religia straciła swoje wpływy w Rzymie starano się wprowadzić kult panującego. Mimo licznych dowodów przejęcia kultu nie był on w stanie zastąpić religii, a teraz Rzym był jeszcze „atakowany” przez religię chrześcijańską. Do Rzymu chrześcijaństwo dotarło w IV w. za pośrednictwem Pawła, który to mimo sprzeciwu Żydów z Azji Mniejszej nauczał także ludzi chowanych dotąd w innych niż judaistyczne religiach. Kościół chrześcijański dzielił się na dwa „obozy” zachodni i wschodni. Silniejszym był zachodni, ponieważ został założony przez apostołów Piotra i Pawła. Kościół wschodni upowszechnił się w Azji Mniejszej. Zostało tak do czasów współczesnych, tzn. w zachodniej i środkowej Europie panuje kościół „rzymsko-katolicki”, a na wschód od naszych granic „greko-katolicki”. Pierwsi chrześcijanie prowadzili odrębny tryb życia, przede wszystkim nie chcieli składać ofiar ubóstwianemu cesarzowi, co budziło niechęć Rzymian do nich. W konsekwencji tego starano się ich represjonować, w związku z czym oskarżono ich np. o podpalenie Rzymu za czasów Nerona. Jednakże prześladowania nie spełniły swego zadania, a przyczyniły się raczej do umocnienia chrześcijan. Chrześcijanie zaznali spokoju dopiero kiedy religię tą przejął cesarz Konstantyn. Uznał ją za religię narodową i zakazał represjonowania katolików. Zakazał również składania ofiar bożkom pogańskim i obchodzenia świąt pogańskich.
