W tragedii antycznej bohaterowie dramatu byli w specyficznej sytyłacji egzystencjalnej. Ich los był z góry określony, próby uniknięcia przeznaczenia były skazane na klęskę.
Motyw fatum jest trochę inaczej pokierowany w Makbecie. Przepowiednie wiedźm sprawdzają się. Makbet zostaje królem, potomek Banka uchodzi z życiem, nawet okoliczności śmierci głównego bohatera są spełnione przepowiednią.
W tragedii antycznej bohater zazwyczaj starał się uciec przed jakimś nieszczęściem. Makbet miał przepowiedzianą świetlaną przyszłość. Na czym polegała wina Makbeta? Teoretycznie mógłby poczeka, aż los sam wyznaczy moment przejęcia władzy. Był jednak niecierpliwy chciał zosta królem jak najprędzej. Jego ambicjie podsyca żona, równie żądna władzy. Decydując się na popełnienie zbrodni jest pewien, że będzie potępiony. Zbrodnia, której się dopuścił miała potrójny wymiar. Zabił swojego seniora, czyli zbeszcześcił swój rycerski honor. Po za tym król był jego gościem i krewnym. Makbet za tem dopuścił się tak ciężkiego grzechu, że mógł by pewien piekła, w które niewątpliwie wierzył. Sprawując tyrańskie rządy nie waha się popełnia następnych zbrodni, ponieważ nie ma to wpływu na jego losy po śmierci.
W Makbecie rola przeznaczenia jest znaczna, ale człowiek ma możliwość wyboru. Nic nie wskazuje na to, że Makbet musiał zosta zbrodniarzem.
