1. Tytuł utworu
Utwór ma charakter dialogu między uczonym (mistrz Polikarp), a upersonifikowaną śmircią. Jest napisany w języku polskim, są wtrącenia łacińskie podczas podziału na role. Jest to utwór stojący na pograniczu literatury świeckiej i religijnej. Posiada elementy groteski (wyolbrzymia, deformuje rzeczywistość lub postać). Zwykle wtedy, gdy występuje groteska, występuje również karykatura. W sposób groteskowy przedstawiony jest mistrz Polikarp.
2. Charakterystyka Polikarpa
Osoba mądra, bardzo religijna. Bóg wysłuchał jego prośby o to by ujrzał śmierć. Potem w przestrzeni kościoła, w sferze sacrum ujrzał ją. Śmierć została przedstawiona tu w sposób alegoryczny jako kobieta.
3.Charakterystyka Śmierci
Posiada rozkładające się ciało. Jest to późnośredniowieczny obraz śmierci. Podkreślony zostaje turpizm, a więc zwrócenie uwagi na brzydotę bohaterki. Śmierć jest przedstawiona jako władczyni świata. Wielka mądrość Polikarpa na nic się zdała, ponieważ podczas spotkania ze Śmiercią, przypomina błazna. W pewnym momencie Śmierć kreuje się na kochankę, zwracając się do mistrza „najmilejszy”, ale wypowiedź tej postaci ma charakter ironiczny. Śmierć informuje tytułowego bohatera, że jest sprawiedliwa i nieprzekupna.Zabiera ludzi w różnym wieku, różnej płci. Tłumaczy ona magistrowi, dlaczego się pojawiła ze śmiercią. Jest skutkiem grzechu pierworodnego, karze za grzech. Za złe postępowanie, ludzie odpowiedzą po śmierci. W tym utworze pojawia się po raz pierwszy w literaturze Danse macabre
