Ta praca to moja własna interpretacja tego fragmentu. Mam nadzieję, że okaże się przydatna.
a) Andrzej Korczyński- mąż pani Andrzejowej i ojciec Zygmunta. Wzór patrioty i pozytywisty. Współistniał ze swym ludem, nie wywyższał się ponad innych. W rozmowie Zygmunta z matką, Andrzej Korczyński jest wspominany przez matkę w samych superlatywach. Zginął w walkach powstania styczniowego w 1863r. Pochowany został we wspólnej mogile z innym i powstańcami.
b) Andrzejowa Korczyńska- wdowa po Andrzeju Korczyńskim, matka Zygmunta, kobieta ważna, dumna, nie potrafiąca przełamać niechęci do chłopów. Traktuje swoją służbę z pogardą.
c) Zygmunt Korczyński- jedyny syn Andrzeja Korczyńskiego, młodość spędził w Paryżu. Matka stworzyła Zygmuntowi taki „własny świat” odizolowany od innych. Świat ten był piękny, estetyczny, w którym nie było miejsca dla takich ludzi jak m.in. pospólstwo. Pozbawiony został samodzielności, problemów. Świat ten kojarzy się Zygmuntowi z „wonią kwiatów” i „śpiewem słowików”. Świat ten określić można mianem „sztucznego Edenu”.
Informacje z samej rozmowy Zygmunta z matką.
Rozmowa ma miejsce w wsi Korczyn nad Niemnem, w 20 lat po wybuchu i klęsce powstania listopadowego. Powodem odbycia się całej rozmowy jest obawa Andrzejowej Korczyńskiej o dalsze losy ich posiadłości w Korczynie. Kobieta próbuje „wybadać”, czy gdy ona już umrze (a czuje, że jej czas jest bliski) to syn zechce zamieszkać w ich rodzinnym domu. Nie chce bowiem, żeby zamieszkał tam ktoś obcy, ktoś kto zniszczy dorobek ich życia, człowiek innej religii. Jednakże żąda od syna rzeczy niemożliwej- Zygmunt zupełnie nie czuje przynależności do Polski.
Wychował się we Francji obcując z kulturą zachodnią. Nie został wychowany w duchu patriotycznym. Zygmunt jest kosmopolitą- mimo, że jest Polakiem, nie czuje się obywatelem Polski, nie jest przywiązany. Ponadto uważa on, że na tle kultury zachodniej, polska jest nudna, szara, melancholijna, pozbawiona wzlotów i uniesień. Mówi, że w kraju panuje „wieczna żałoba”, że w takim kraju nie da się normalnie żyć. Zygmunt w dalszej części rozmowy naśmiewa się z matki, która w 20 lat po śmierci męża wciąż nosi żałobę.
Proponuje matce wyjazd wraz z nim za granicę, gdzie będzie mogła poznać świat, wykorzystać inteligencję, wykształcenie, charyzmę. Andrzejowa odpowiada krótko- „Nigdy!”. Nie chce słyszeć o wyjeździe z Polski, z Korczyna. Miejsce to jest dla niej szczególne z którym wiążą się także liczne wspomnienia, czuje do niego sentyment. Andrzejowa Korczyńska mówi patetycznie, podniośle. Mówi z pietyzmem o swoim uczuciu do ojczyzny, nawiązuje do Biblii. Zygmunt ironizuje, wyśmiewa matkę. Używa tych samych słów matka przytaczając jej wypowiedzi, jednakże używa ich w innym kontekście- szyderczym.
Ujawnia siękosmopolityzm-wtrącenia w języku francuskim. Zygmunt Korczyński jest ukazany w negatywnym świetle-porównać do można do postaci Hrabii w „Panu Tadeuszu”. Nie jest patriotą jak ojciec, więc odbiega od wzorca. Jednakże nie jest jego winą, że nie czuje przynależności do Polski. To przez wychowanie matki w taki a nie inny sposób Zygmunt nie jest patriotą. Matka zatem również przedstawiona jest jako postać negatywna.
