Wyjaśnij przyczyny zróżnicowanych sądów krytyków i czytelników o powieściach historycznych Henryka Sienkiewicza.
Poza „Krzyżakami” o „Quo Vadis”, największym dziełem historycznym pozytywizmu jest „Trylogia” Sienkiewicza stanowiła wielkie wyzwanie teoretyczno-kulturowo-artystyczne dla autora. Niezależnie jednak od sposobu podejścia do tematu oraz ostatecznego wykonania zawsze znajda się osoby, którym będzie się to podobało i takie, którym nie będzie to odpowiadać. Tak też było z tymi utworami.
Napisane wg zasad epoki, zwłaszcza łatwej przyswajalności utworu dla szerokiego grona czytelników. Pojawia się tutaj przekazywanie pozytywnych postaw, moralności – ogólnie cele dydaktyczne. Obowiązują tutaj także zasady które potem stały się standardem hollywoodzkim (chociaż porównywanie tego nie jest zbytnio na miejscu); Poza epopejowym założeniem wydarzeń na ważnym tle dziejowym narodu (np. najazd szwedzki w „Potopie”) mamy tu obowiązkowy wątek miłosny, absolutną konieczność zwycięstwa dobra nad złem, wątki sensacyjne, niesamowite sceny, nawet batalistyczne oraz cechy heroiczne u niektórych bohaterów; wszystko jeszcze ubarwione scenerią szlachecką tego okresu – wszystko po to, aby zaciekawić czytelnika;
Stąd muszą się tu pojawiać w utworze pewne uproszczenia (jaskrawość moralna – to jest dobre, a to złe, ten jest biały ten jest czarny, nie zwracanie uwagi na kryzys wewnętrzny Rzeczypospolitej itp.) które niektórym bardziej wysublimowanym czytelnikom mogą nie odpowiadać. Tak było w przypadku Stanisława Brzozowskiego, którym mówił o tej serii, jako o „symptomie naszego upadku umysłowego” co jest jednak pewną przesadą. Mocno krytykuje on fascynacje szlacheckością (która była przyczyną upadku RP) oraz właśnie prostotę utworu.
Poza tym jednak cała seria powieści historycznych Sienkiewicza została przyjęta przez krytykę i czytelników z entuzjazmem i zadowoleniem.
Zawsze jednym będzie się podobać, innym nie. Bez sprzecznie jednak te dzieł Sienkiewicza są wielkim osiągnięciem Polskiej literatury pozytywistycznej.
