W pełni zgadzam się z tezą sformułowaną w temacie,iż rozwijanie osobowości jest obowiązkiem każdego człowieka wobec siebie i innych.Człowiek z biegiem czasu zmienia siebie,swój wygląd,swoją duszę oraz swoje „ja”.
Stara się być taki , jak jego autorytet , lecz ważna jest też chęć robienia dobrych kroków do kreowania siebie.
Będę starała się bronić tej tezy. Na początku zastanówmy się czym jest osobowość ?. To całokształt ,postaw , poglądów , zapatrywań, charakteru reprezentujących danego człowieka.
Tezę tę potwierdzą słowa G.C.Lichtenberga : „Bóg tworzy zwierzęta , człowiek sam siebie „.
Pierwszym i najważniejszym argumentem jest to ,że nierozwijanie osobowości prowadzi do utraty znajomych , za czym stoi samotność , brak wiary w siebie , zazwyczaj niska samoocena .
Gdy nie zmieniają się Twoje poglądy , cechy , nie eliminujesz wad ani też nie umacniasz swych zalet , stajesz się monotonny.
Inwestujesz w siebie ,kupujesz koleżeństwo ciekawym charakterem.
Po drugie , każdy powinien znaleźć pasję w swoim życiu i je rozwijać .
Dzięki zainteresowaniom miło spędzamy czas , ponieważ lubimy to , co robimy , ale przede wszystkim doskonalimy umysł i umiejętności oraz kształtujemy swój charakter , poglądy.
„Rozwijanie osobowości jest obowiązkiem każdego człowieka” , nie można zaniedbywać tej sfery.Przez człowiek się uczy i kształtuje . Kreowanie siebie powoduje , iż jako dorośli obywatele będziemy mogli służyć lepiej innym ludziom i sprawom.
Po trzecie ,uważam ,że każdy powinien siebie akceptować ,gdyż łatwiej nam wtedy o szacunek i poważanie innych , dzięki temu możemy zyskać pozytywne ukształtowanie charakteru.
Pomoże to nam w dążeniu do celu , którym jest zapewnienie sobie miłej atmosfery w życiu oraz łatwiejszej , dobrej przyszłości.
Myślę ,że przytoczone argumenty wystarczą by stwierdzić ,iż konieczność pracy nad sobą , poszerzaniem swoich horyzontów umyslowych , kształcenie charakteru , rozwijanie swoich zalet i realnych poglądów jest nie tylko pomocne w zrozumieniu i poznaniu świata oraz ludzi , lecz także bajważniejszym kierunkiem wytoczonym w życiu.”Przyjemność życia jest przyjemnością płynącą z ćwiczenia duszy , to jest bowiem prawdziwe życie” Arystoteles.
