Łukasz Bukowski
Ignacy Rzecki to człowiek starszy, stary kawaler. Takiego poznajmy w książce. Poprzez swoją zdumiewającą systematyczność i anachronizm daje wrażenie lekkiego dziwaka. Zupełnie, jak nie z tej epoki.
Jest uosobieniem kupieckiej rzetelności, uczciwości oraz pracowitości. Ignacy poprzez swój pamiętnik staje się jednym z narratorów powieści.
Jego ojciec wpoił mu miłość oraz respekt do Napoleona. Rzecki bierze udział w Wiośnie Ludów kierowany właśnie patriotyzmem, poczuciem odpowiedzialności za kraj.
Jako starzec śledzi już jedynie rozgrywki polityczne, snując plany ucieka w swoje marzenia coraz bardziej.
Rzecki nie rozumiejąc wielu poczynań Wokulskiego akceptuje je. Jest mu ojcem, najwierniejszym przyjacielem, ale także niezawodnym współpracownikiem.
Z czasem dochodząc do wniosku, że całe jego pokolenie i on sam również ponoszą klęskę życiową tworzy przeróżne mity polityczne. W ten sposób szuka nadziei i pociechy dla swojego sumienia, które go dręczy.
Do końca swojego życia broni ideałów, które wpojone mu zostały jeszcze przez swojego ojca ? sam powoli tracąc nadzieję?
