Pogarda dla nieznającej poezji
Utwór Safony pt. „Pogarda dla nieznającej poezji” to krótki, czterowersowy tekst.
Autorka wyraża w nim pochwałę dla poezji. Twierdzi, że to właśnie poezja zapewnia nieśmiertelność oraz wieczną pamięć o danej osobie.
Natomiast ludzie, którzy nie znają poezji umierają i później nikt o nich nie pamięta.
Ich zycie jest pozbawione wartości, nie pozostawia po sobie trwałych śladów, uchodzi w zapomnienie, o czym świadczą słowa autorki: „(…) Będziesz w podziemnym świecie błądzić z innymi zmarłymi – cień zapomniany przez wszystkich”
Zazdrość
W utworze Safony pt. „Zazdrość” przedstawione sąuczucia samej autorki do innej kobiety. Jest ona zazdrosna, ponieważ tamtą kobietą zainteresował się jakiś mężczyzna – jest nią wyraźnie zachwycony.
Safona boi się, że może ją stracić. Nie podoba się jej fakt, że tamta kobieta również zainteresowała się owym mężczyzną-poświęca mu swój czas, rozmawia z nim, a nie z Safoną.
Ta zazdrość jest przesadna – prawie obsesyjna. Przedstawiona za pomocą reakcji i zachowań.
