SKAMANDER
Jego twórcami byli: Jan Lechoń (właściwe nazwisko – Leszek Serafinowicz), Kazimierz Wierzyński, Julian Tuwim, Antoni Słonimski oraz Jarosław Iwaszkiewicz.
Współpracowali też: M.Jastrun, W.Broniewski, Leonard Okotów-Podhorski, Maria Pawlikowska-Jasnorzewska. Patronem zaś ugrupowania był Leopold Staff. Grupa ta powstała przy czasopiśmie „Pro Arte et Studio” (1916-19), zaś od 1920 r. wydawała miesięcznik „Skamander”.
Podstawowe założenia :
– wiązanie poezji z teraźniejszością
– propagowanie wzorca poety – uczestnika, biorącego udział w życiu państwa (kontrast do roli artysty w Młodej Polsce i romantyzmie)
-wprowadzenie jako bohatera szarego człowieka oraz tematyki związanej z jego życiem
– używanie języka potocznego
– łączenie różnych środków wypowiedzi (liryka, satyra, ironia)
– dbałość o indywidualny rozwój talentów
– pochwała życia i jego przejawów
Poeci przynależący do „Skamandra” używali też tradycy -jnych form wypowiedzi (klasycznej formy wiersza). Szeroki program ugrupowania pozwalał na spotkanie
się w ramach grupy poetów o zróżnicowanych poglądach.
