Główni bohaterowie książki „Kamienie na szaniec” Aleksandra Kamiśnkiego to Tadeusz Zawadzki (Zośka), Jan Bytnar (Rudy) i Aleksy Dawidowski (Alek) na zawsze będą mi sie kojarzyć z dobrymi cechami.
W czasie, gdy Polska była okupowana, czyli podczas II wojny światowej, chłopcy byli bardzo oddani swojej ojczyźnie. Wszyscy trzej jak i ich koledzy poświecili swoja młodość dla ratowania ojczyzny. Nigdy się nie poddawali, jak juz coś zaczeli, to to chcieli to skończyć z jak najlepszym rezultatem. Chociaż chodzili do szkoły i bardzo dobrze sie uczyli, znajdowali jeszcze czas na „pomoc” okupowanej Warszawie, chetnie pomagali innym ludziom, których dotknęły problemy związane z II wojną światową. Nie bali sie zadań, które same sobie wymierzali i bardzo chcieli stanąć na wysokości zadania.
Zgineli w młodym wieku, czesto w obronie kogoś bliskiego. We wszystkich akcjach troszczyli sie o kolegów, nie o siebie. Umierając wiedzieli, że zrobili dla kraju tyle, ile było w ich mocy, tyle ile potrafili i że więcej zrobić nie mogli. Walcząc z gestapowcami chcieli jedynie wolności i trochę swobody. Byli oni wzorem dobrego i oddanego przyjaciela. Najlepszym tego dowodem jest śmierć w imie przyjaźni.
Od bohaterów książki „Kamienie na szaniec” mozna nauczyc sie wytrwałości, uporu i zdyscyplinowania. Dzisiejsza młodzież piowinna brać przykład z Rudego, Zośki i Alka. Umierali w imię naszego spokoju i naszej wolniości, i za to powinniśmy być im dzisiaj wdzięczni.
Cechy chłopców, które powyzej wymieniłam, na zawsze zostaną mi w pamieci.
