1.Marysia i Widmo – jest to jej dawny narzeczony, inteligent, teraz mężem Marysi jest Wojtek. Widmo wyraża niepokój dziewczyny, która chociaż jest mężatką nie może zapomnieć swojego pierwszego ukochanego. Scena ta przypomina spotkanie Karusi – bohaterki „Romantyczności” Adama Mickiewicza, która tęskni za swoim Jankiem.
2.Dziennikarz i Stańczyk – błazen ostatnich Jagiellonów. Wyspiański krytykuje tu w osobie Dziennikarza konserwatywny obóz stańczyków, którzy głosili zasadę trójlojalizmu wobec zaborców. Potępiali oni walkę narodowo-wyzwoleńczą, aktywizację polityczną wsi, zabijali w społeczeństwie wiarę we własne siły, pogrążając je w rezygnacji. Dziennikarz przyznaje się do swojej bezczynności, którą zaraża innych, ale winę zrzuca na przeszłość. Usypia czujność społeczeństwa, maci w głowach. Stańczyk jest uosobieniem wyrzutów sumienia Dziennikarza, który zdaje sobie sprawę, że obrał złą drogę. Przeżywa rozdarcie wewnętrzne, szamocze się ze swoim kalectwem duchowym, dlatego dostaje od błazna kaduceusz z nakazem dalszego mącenia w głowach Polaków.
3.Poeta i Rycerz -Zawisza Czarny spod zwycięskiego Grunwaldu; Kazimierz Przerwa-Tetmajer, czyli Poeta jest autorem dramatu „Zawisza Czarny”, Rycerz jest tutaj symbolem utajonych pragnień słabego poety dekadenta. Kiedy nakazuje on Rycerzowi podnieść przyłbicę widzi, że jest pod nią tylko pustka i noc. Poeta młodopolski może tylko marzyć o sile i czynie, ale nie jest zdolny do nich. Wyspiański bardzo surowo ocenił tutaj zdegenerowaną i pełną słabości poezję dekadencką.
4.Pan Młody i hetman – Ksawery Branicki, zdrajca targowicki, kompromituje on chłopomanię Pana Młodego, podkreśla on jego własną przynależność klasową. Scena ta przypomina II część „Dziadów” i Widmo Złego Pana, który nigdy nie dostanie się do nieba. Hetmana prześladuje chór diabłów, palą go moskiewskie pieniądze.
5. Dziad i Upiór – Jakub Szela, przywódca rabacji chłopskiej z 1864r. domaga się kubła wody, aby zmyć ślady krwi i hulać na weselu. Nosi on akcent nienawiści klasowej, niechęci chłopów do szlachty i ukrytych pragnień zemsty na ciemiężycielach. Jest symbolem zemsty chłopów na panach.
6. Gospodarz i Wernyhora – wróżbita ukraiński, lirnik, wieszcz z drugiej połowy XVII w., postać na pół legendarna, przypisywano mu szereg przepowiedni. Wernyhora wyraża tęsknotę Gospodarza marzącego o wyzwoleniu kraju przez czyn zbrojny dokonany wspólnie z chłopami. Gospodarz wierzy w cud wyzwolenia narodu, ale nie ma koncepcji tego czynu. Autor krytykuje jego bierną postawę oczekiwania tak charakterystyczną dla ówczesnej inteligencji. Wernyhora wręcza Gospodarzowi złoty róg, symbol wezwania do walki, niestety ten przekazuje go lekkomyślnemu chłopakowi wiejskiemu – Jaśkowie, a sam idzie spać. Scena ta świadczy o niedojrzałości politycznej Gospodarza.
