Według greckiego mitu o stworzeniu na początku panował wypełniony zarodkami przyszłego świata chaos. To z niego, po jakimś czasie, wyłoniła się pierwsza królewska para bogów – Uranos będący niebem oraz Gaja – ziemia.
Potomkami tych pierwotnych bóstw był ogromny ród tytanów w kład którego wchodziły między innymi cyklopi i sturęcy. Uranos nie był jednak zadowolony ze swoich dzieci więc wtrącił je wszystkie w odmęty Tartaru.
Gaja słysząc jęk potępionych tytanów dobywający się z wnętrzności Ziemi znienawidziła Uranosa. Uknuła więc spisek przeciwko jego władzy wraz z najmłodszym z tytanów – Kronosem. Ten uzbrojony w żelazny sierp brutalnie okaleczył swego ojca i strącił go z tronu. Z krwi, która wyciekła z ran powalonego boga narodziły się Erynie.
Wraz z kształtowaniem się boskiej elity kształtował się również świat. Z czasem zaczęły pojawiać się lasy, morza a na łąkach pasły się zwierzęta.
Nowym światem rządził posępny i podejrzliwy Kronos wraz z małżonką Reją. Królowi świata w pamięci pozostała przepowiednia jego ojca mówiąca o tym, że i jemu władzę odbierze któryś z potomków, tak więc każde nowo narodzone przez Reję dziecko pożerał. Uratował się jedynie Dzeus, którego matka podstępem przetransportowała na Kretę gdzie wychowała go koza Amalteja.
Ocena za pracę: 5-
