Druga wojna światowa, zmiany granic i masowe przesiedlenia po wojnie spowo-
dowały ujednolicenie narodowościowe ludności Polski. W okresie powojennym nie pro-
wadzono statystyki narodowej i poprawną odpowiedź na pytanie o skład etniczny Polski
może dać jedynie spis ludności. Pszypuszcza się, że mniejszości narodowe stanowią obe-
cnie ok. 3% i są reprezentowane przez trzy grupy: Niemców, Białorusinów i Ukraińców.
MNIEJSZOŚĆ NIEMIECKA jest szacowana na 300-400 tys. i jest skupiona głównie w
województwie opolskim, gdzie może stanowić do 30% ogółu ludności. Przed II wojną
światową Opolszczyzna była głównym obszarem występowania ludności polskojęzycznej.
Po 1945 r. ludność ta niemal w całości deklarowała pochodzenie polskie, co było pod-
stawą uzyskania obywatelstwa polskiego i chroniło przed przymusowym wysiedleniem
do Niemiec. Jednak po 1989 r. większość ludności autochotniczej deklaruje się jako
mniejszość niemiecka. Prawdopodobne przyczyny tej metamorfozy mają podłoże eko-
nomiczne, a nie bez znaczenia zapewne jest pamięć o różnych szykanach, jakich doznała ta ludność ze strony władz administracyjnych PRL.
BIAŁORUSINI zamieszkują niemal wyłącznie w południowej części województwa podlaskiego; w okolicach Bielska Podlaskiego i Hajnówki stanowią oni większość ludności. Liczbę Białorusinów w Polsce szacuje się na około 300 tysięcy.
Liczba LUDNOŚCI UKRAIŃSKIEJ jest szacowana na 250-300 tys. Bezpośrednio po wojnie
większość ludności ukraińskiej przesiedlono do byłego Związku Radzieckiego, a resztę
w 1947 r. na przejęte od Niemiec ziemie północne. Największe jej skupienie występuje
na terenach byłego województwa olsztyńskiego, na pograniczu z obwodem kalingradzkim. Mniejsze grupy występują w innych województwach północnych i zachodnich.
MNIEJSZOŚĆ ŻYDOWSKA jest szacowana na 4-6 tysięcy. Około 10-15 tysięcy LITWINÓW skupia się głównie w okolicach Puńska. Na Orawie i Spiszu mieszka około
3 tysięcy SŁOWAKÓW.
