Rozwijał się w latach 1949-1956.Przedstawicielami tego kierunku artystycznego byli m.in.Jerzy Putrament,Adam Ważyk,Stanisław Wygodzki,Wiktor Woroszylski,Andrzej Mandalian,Andrzej Braun,Marian Piechal,Artur Międzyrzecki.Doktryna socrealizmu realizowana była głownie w gatunkach fabularnych.W zakresie poezji dopuszczała jedynie wierszowaną publicystykę polityczną i wiecową retarykę.Taki charakter ma np.wiersz Andrzeja Mandaliana „Dzisiaj”
Jeśli traktor nie może orać,
jeśli siew nie osiągnie skutku,
jeśli łamie się w ręku norma,
a od majstra zalatuje wódką,jeśli zamarł warsztatu ruch,
spalił serce motor-
to fakt,
że działa klasowy wróg.
Poetyka socrealizmu odrzuca cały dorobek nurtów awangardowych i nawiązuje do estetyki XIX-wiecznego realizmu.Socrealizm cechuje się schematyzmem,uproszczeniami,a nawet prymitywizmem.Dominują w niej takie gatunki,jak:oda,panegiryk,dytyramb,a także paszkwil.Celem tej twórczości było przede wszystkim ośmieszenie przeciwników ideowych i politycznych lub wyrażenie miłości i szacunku dla władzów.Wielkość Stalina opiewają takie np.wiersze jak :”Rzeka”A.Ważyka czy „Słowo o Stalinie”W.Broniewskiego.Po panegiryczne formy sięgają także A.Słomiński,J.Iwaszkiewicz,J.Tuwim.Szczególne cechy słownictwa tej twórczości to hasła,slogany,frazeologia partyjna,ekspresyjna mowa potoczna,leksyka produkcyjna i militarna.
W poezji socrealistycznej łatwo można wskazać elementy-nowomowy.Ten swoisty kod językowy nasycony jest słowami wartościującymi i oceniającymi,a jedną z ważniejszych jego właściwości jest manipulowanie eufemizmami o charakterze rytualnym,peryfrazami(np.przestoje w pracy zamiast strajk0,posługiwanie się hiperbolą (np.genialny wódz ludzkości,Józef Stalin).
