Święty Hieronim urodził się w ok. 347 r. w Strudonie w Dalmacji (obszar dzisiejszej Chorwacji) Pochodził z zamożnej rodziny. W latach 360-367 zdobył wszechstronne wykształcenie, studiując w Rzymie literaturę grecką i łacińską. Tam też przyjął chrzest z rąk papieża Liberiusza. Przez cztery lata (375-378) żył jako pustelnik niedaleko Antiochii. Miał tu sen*, który sprawił, że zwrócił swe zainteresowania ku studiowaniu Pisma Świętego. W tym celu uczył się języka hebrajskiego. Po jakimś czasie porzucił samotne życie, wrócił do Rzymu i zajął się przekładem pism religijnych. W roku 382 został sekretarzem papieża Damazego, który powierzył mu pracę nad uporządkowaniem łacińskiej wersji Pisma Świętego. Po śmierci Damazego, kiedy zabrakło protektora, Hieronim opuścił Rzym i udał się w podróż do Ziemi Świętej. W roku 386 dotarł do Palestyny i zatrzymał się w Betlejem. Tu spędził resztę życia, tłumacząc Biblię na łacinę. Jest to tzw. Wulgata uznana przez sobór trydencki w XVI w. za wiarygodny i obowiązujący tekst Pisma Świętego w Kościele rzymskokatolickim. Święty Hieronim, patron biblistów, erudytów, księgarzy i studentów, był jednym z czterech wielkich doktorów Kościoła.
Jako sekretarz papieża Damazego bywa przedstawiany w kapeluszu kardynalskim, choć za jego czasów godność ta jeszcze nie istniała. Innymi atrybutami świętego są klepsydra, księga, lew pióro i trupia czaszka. Wiążą się one z jego działalnością lub wydarzeniami przedstawianymi w licznych legendach.
sen* Według legend ciężko choremu Hieronimowi przyśniło się, że za zbytnie zainteresowanie księgami świeckimi stanął przed Sądem Bożym. Obiecał, że odtąd będzie studiował święte pisma, i wówczas ozdrowiał.
Jednym z najważniejszych wydarzeń w życiu św. Hieronima było: spotkanie lwa.
Siedząc w gronie braci, św. Hieronim słuchał ustępstw z Pisma św., które czytał lektor, gdy nagle do klasztoru wszedł kulejący lew. Na jego widok wszyscy inni bracia uciekli, ale Hieronim wyszedł mu na przeciw, jakby do gościa. A kiedy lew pokazał mu zranioną łapę, przywołał braci, kazał ją obmyć i dokładnie obejrzeć ranę. Zrobiwszy to, przekonali się, że lwu cienie pokaleczyły łapę; gdy jednak opatrzono go starannie, lew wrócił do zdrowia, oswoił się i zamieszkał między nimi jak zwierzę domowe. Hieronim tedy, wiedząc, że Bóg zesłał im tego lwa nie tyle dla uleczenia jego nogi, ile dla ich własnego pożytku, za radą braci nałożył nań obowiązek, by wyprowadzał na pastwisko osła, którego mieli do noszenia drewna z lasu – i aby tam go pilnował. Lew mając sobie zleconą opiekę nad osłem, na kształt gorliwego pasterza szedł za nim krok w krok, gdy udawali się na pastwisko,a na miejscu był dlań niezawodny obrońcą; natomiast gdy zbliżała się godzina posiłku lub osioł miał wykonywać swoje roboty, regularnie obaj wracali do klasztoru.
Zostały namalowane obrazy z św. Hieronimem np. takie jak:
– Św. Hieronim i lew na terenie klasztoru – Vittore Carpaccio 1502-1507
– Św. Hieronim w celi – Albrecht Durer 1514
– Krajobraz ze św. Hieronimem – Joachim Patnir 1515-1524
– Ostatnia komunia św. Hieronima – Domenichino Zapieri 1614
