Otylia była córką alzackiego księcia Adalryka i Betswindy. Żyła na przełomie VII i VIII wieku. Jej życiorys został spisany w X wieku i jest przesycony legendami.
Ponieważ urodziła się niewidoma, Adalryk uznał, że będzie dla rodziny jedynie ciężarem postanowił ją zabić. Betswindzie udało się odwieść męża od tego zamiaru, ale Adalryk postawił warunek, że dziecko musi zniknąć rodzinie z oczu. Betswinda oddała dziecko wieśniaczce, która kiedyś u niej pracowała. Po odchowaniu oddano ją do opactwa w Balma.
Legenda podaje, że biskup Gerard, miał sen, że chrzci niewidomą dziewczynkę, której nadaje imię Otylia i która zostaje uzdrowiona. Zgodnie ze snem biskupa, po namaszczeniu oczu świętym olejem (krzyżem) dziewczynka po raz pierwszy ujrzała świat. Wieść o cudzie dotarła do rodziny Otylii i jeden z braci postanowił przyprowadzić ją do domu. Wtedy ojciec przyjął córkę do swojego zamku.
Adalryk na jej prośbę ufundował opactwo w Hohenoburgu, na wysokim wzgórzu, w pobliżu Strasburga. Otylia została jego przełożoną. Wraz z innymi zakonnicami okazywała wiele miłosierdzia chorym i głodnym. Sama żywiła się tylko chlebem, warzywami i wodą. Zmarła 13 grudnia ok. 720 roku.
