W morzach i oceanach można wyróżnić dwie grupy ekologiczne roślin:
1) rośliny osiadłe – tzw. fitobentos,
2) oraz rośliny wolno żyjące – tzw. fitoplankton.
Pierwszą grupę tworzą rośliny drobne i duże oraz wielokomórkowe, drugą zaś przeważnie jednokomórkowe lub kolonialne.
W Bałtyku występują biocenozy obu grup ekologicznych. Zespół organizmów danego środowiska utrzymuje się trwale w przyrodzie, w stanie dynamicznej równowagi, jednak wskutek różnych uwarunkowań i wpływów istnieją zmiany okresowe. Obecny stan biocenoz nie jest stały.
Glony morskie należące do obu grup ekologicznych posiadają różnorodne barwniki, za pomocą których mogą wykorzystywać energię świetlną docierającą do nich pod postacią małych porcji zwanych fotonami. Zielone chlorofile są podstawowymi barwnikami fotosyntetycznymi roślin żyjących w przypowierzchniowych warstwach wody. Glony zasiedlające większe głębokości posiadają natomiast barwniki brązowe i czerwone. Różne barwniki pochłaniają różne długości fal widma światła, które penetrują toń morską.
Glony są prostymi roślinami wodnymi, stanowiącymi podstawowe źródło pokarmu dla wielu gatunków ryb. Występują prawie we wszystkich środowiskach, do których dociera światło. Niektóre glony są jednokomórkowe. Ich komórki mają średnicę około 0,01 mm, inne zaś są organizmami dużymi. Istnieją glony morskie dorastające do 100 metrów długości.
Podział systematyczny glonów oparty jest głównie o kryteria: występowanie barwników, skład ściany komórkowej, budowa plechy (czyli ciała glonów wielokomórkowych).
Wszystkie komórki glonów posiadają struktury zwane chromatoforami . Są one odpowiednikiem chloroplastów roślin wyższych i zawierają różnorodne barwniki. Najważniejszym barwnikiem jest chlorofil. Kształt i liczba chromatoforów jest zróżnicowana pomiędzy gatunkami. Barwa jaką nadają glonom ich barwniki jest jedną z ważniejszych cech systematycznych. Każda grupa glonów posiada określony zestaw barwników i ich określoną ilość w komórce. Z uwagi na to wyróżnia się między innymi takie grupy glonów jak: brunatnice, zielenice, krasnorosty Wiele glonów żyje w symbiotycznych związkach z grzybami, tworząc porosty .
Plechy glonów wielokomórkowych mają postać: nitkowatą, spłaszczoną, krzaczastą, a niektóre przypominają wyglądem rośliny wyższe.
Glony mogą rozmnażać się na wiele sposobów. Niektóre rozmnażają się wegetatywnie, tj. fragmenty ich plechy odrywają się i stają się zaczątkiem nowego organizmu. Najczęściej jednak rozmnażają się przez podział komórki i drogą płciową. Przez podział komórki rozmnażają się w podobny sposób jak bakterie, tj. komórka macierzysta dzieli się dając dwie identyczne komórki potomne. Prawdopodobnie sposób rozmnażania glonów uzależniony jest od aktualnie panujących warunków środowiskowych. Rozmnażanie bezpłciowe dokonuje się przez wytwarzanie spor . Powstają one w komórce i mogą być opatrzone wiciami, dzięki czemu mają zdolność ruchu. Nazywa się je zoosporami.
