TADEK – główny bohater „Opowiadań” Tadeusza Borowskiego. Jest młodym, wrażliwym człowiekiem o ambicjach literackich ( pisze wiersze, lubi rozmawiać o poezji, studiuje polonistykę na tajnych kompletach) , zakochany w Marii. Zatrudniony jako magazynier potrafi wykorzystać sytuację, by jak najlepiej przetrwać wojnę: kradnie, oszukuje, kłamie. Uważa, że okupacyjna rzeczywistość usprawiedliwia takie działania. Podejmuje zajęcia, które pozwalają zdobyć pieniądze, ale same w sobie są naganne, np.: oszukiwanie czy pomoc w pędzeniu bimbru. Tadek to bohater zlagrowany , taki, który przystosował się do nowych warunków, codzienne zagrożenie „ulepiło” go od nowa – w pewnym sensie zaakceptował straszliwe warunki, włączył się w koszmar świata za drutami, wypracował sobie cyniczną postawę przetrwania. Czy w warunkach pokoju, w czasach, gdy studiował literaturę i czytał poezję, przewidziałby taką własną przemianę?
Rzeczywistość obozowa okazuje się tu sumą przemocy, a ludzie, którzy w niej uczestniczą to mocni i słabi, ci, którzy gwałt zadają i ci, którzy mu ulegają. Tam, gdzie znalazł się Tadek ukazano całą przerażającą technikę uśmiercania przez co człowiek stawał się zlagrowany.
Jak ocenić psychikę Tadka? Bohater zlagrowany, pozostawił sobie tylko jedno uczucie- miłość do dziewczyny i tylko jedną ideę: przetrwania, a to znaczyło przystosować się do istniejących warunków, zaakceptować śmierć i okrucieństwo. Zdobyć leki, zdobyć jedzenie- oto cel życia. Nie można oceniać tej postawy. Nie jesteśmy do tego uprawnieni co potwierdzają słowa Gustawa Herlinga- Grudzińskiego „ Przekonałem się wielokrotnie, że człowiek jest ludzki w ludzkich warunkach, i uważam za upiorny nonsens naszych czasów próby sądzenia go według uczynków, jakich dopuścił się w warunkach nieludzkich…” Możemy najwyżej ocenić w sposób druzgocący totalitaryzm, system hitlerowski, który dopuścił do powstania obozów i wypaczenia ludzkiej psychiki.
