Na wysokości Tarkankut. Już wstążkę pawilonu wiatr zaledwie muśnie, Cichymi gra piersiami rozjaśniona woda; Jak marząca o szczęściu narzeczona młoda Zbudzi się, aby westchnąć, i wnet znowu uśnie. Żagle, na kształt chorągwi gdy wojnę skończono, Drzemią na masztach nagich; okręt… Czytaj dalej
Cisza wielka i szeroka, Wiosło nawet nie zapluska… Na granacie morskiej toni Drży miesięczna, srebrna łuska. Lekki powiew żagle wzdyma Nad rybaczą barką czarną; Głębią idą ważne burty I bruzdami blaski garną. W barce stoi Miran stary, Z Sarajewa lulkę… Czytaj dalej
Cisza… — A przecież coś szepce, coś wzdycha, Coś mnie tajemny m szelestem oblata… Jakowaś skarga zmieszana i cicha Płaczem ros leci z róż polnych kielicha, A serce ziemi kołata. Cisza… — Kto woła? — Kto pieśń tę echową Śpiewa?…… Czytaj dalej
I Rozmiłowana, roztęskniona, Hen! od wieczornej idzie zorzy Zamykać Tatry w swe ramiona. Przed nią zawiewa oddech boży: Wonie jedliczne i świerkowe Ze swych lesistych wstają łoży. A ona tuli jasną głowę Do Osobistej, by wraz potem Kłaść ją na… Czytaj dalej
