dawidów

Narodzie głupią mądrością chłubliwyI błędom zmyślnym wierzyć uporczywy,Mnóstwem gwiazd ślicznych niebo ozdobioneObacz, a zmysły wżdy oświeć zaćmione! Poznasz, że mądrym, że jest wiekuistymPan, co ma pałac na sklepie ognistym,W którym zawiesił i wietrzne próżności,I możną wodę zniósł z ziemnej ciężkości.… Czytaj dalej →

Czemu się chlubisz, Tyrannie,Z twoich praktyk złością możnych?Pańska dobroć nie ustaniePilnować ludzi pobożnych. Ostrzejszy nad naostrzonąBrzytwę język twój pilnujeNieprawdę zmyślać szalonąI na dobre potwarz knuje. Milszać złość niż cnoty święte,Milszyć kłamca niż prawdziwy,Rado oko twe przeklętePatrzą zdrady zaraźliwej. Przetoż cię… Czytaj dalej →