Promethidion – Wiesław – dialog, w którym jest rzecz o prawdziwej jej promieniach i duchu. Jako treść

31. Bo możecie wszyscy jeden po drugim, prorokować, aby się wszyscy uczyli i wszyscy pocieszeni byli… Św. Paweł, XIV. – A ja wam mówię – Wiesław się odzywa – Że, co opinii głosem się nazywa, To jest… cóż?… …to jest… Czytaj dalej

Duchu!

…Duchu! Nie przeklinaj zgołaSwych upadków, swojej winy,Bo to są stopnie drabiny,Po której ci się wznieść trzebaZ prochu ziemi, do słońc nieba…Jakób — pasterz śnić musi drogę dla Anioła.

Widzącą wiarę, zdobądź sobie duchu…

…Widzącą wiarę, zdobądź sobie duchu,Widzącą wiarę…Niech cię nie nęka niewolnicza trwoga!Odchyl kotarę,Po której drżeniu i ruchuŚlepo teraz zgadujesz, że się tam ukrywaMoc, wiecznie żywa.Przestąp tajemnicy proga,I twarzą oglądaj prawdę świata — Boga.

To było w duchu, Ojcze! a tymczasem…

To było w duchu, Ojcze! a tymczasem Myśli me wstały z ogromnym hałasem, Tak jako morza, gdy pod wiatrem stają A bałwanami ku słońcu błyskają. Rozum mój przejrzał — wiedzą się zapalił, Gdybym był duchem, byłbym świat rozwalił, Serca bym… Czytaj dalej

Historia o duchu

Był ciemny i ponury wieczór. W ciemni księżyca widziałem kontury starego domu. Krok po kroku zbliżałem się do niego. Zdawałem sobie sprawę, że goni mnie najgroźniejszy przestępca na świecie, niejaki Bartolini Bartłomiej herbu Zielona Pietruszka. Postanowiłem więc okrążyć dom, gdy… Czytaj dalej