1W okropnych cieniach pieczarów podziemnych,Gdzie promień słońca nigdy nie dochodził,Kędy kaganiec, z środka sklepień ciemnychZwieszony, blade promienie rozwodził,Gliński, znajomy z zwycięstw i niecnoty,Liczył dni smutne ciężkimi zgryzoty. 2Na czoło, wiekiem i troski zorane,W nieładzie śnieżne spadały mu włosy;Oczy wydarte, krwią… Czytaj dalej
1Za szumnym Dniestrem, na cecorskim błoniu,Gdzie Żółkiewskiego spotkał los okrutny,Jechał Sieniawski odważny i smutny,W błyszczącej zbroi i na śnieżnym koniu. 2Maj właśnie drzewa i kwiaty rozwijał,Księżyc, w noc cichą świecąc roztoczony,O srebrne skrzydła i hełm się odbijał,Lecz rycerz wzdychał, żalem… Czytaj dalej
1Słuchajcie, rycerze młodzi,Żałosnej lutni jęczenie;Niech w was chęć do sławy rodziDawnego męstwa wspomnienie.Słuchajcie, jak sławy wieniec,Walcząc w ojczyzny obronie,Zyskał odważny młodzieniecI w szlachetnym poległ zgonie. 2Już Podola żyzne niwyChmielnicki hordy zalegał,Już głos matek przeraźliwyW smutnych się skałach rozlegał;Rzuca rolnik pług… Czytaj dalej
Gdzie się podziały szczęśliwe lata naszej chwały,Kiedy się do nas korony świata ubijały?Kiedy Czech, Węgrzyn, Wołoch, Prus hardy poddaje sięI od północy Moskwicin twardy berło niesie. Póki po zbroi Polaka brodę wiatr rozwijał,Jadł swoje zboże, pił swoje wodę, wtenczas bijał.Ale… Czytaj dalej
Powiejcie, wiatry, od wschodu!Z wami do mojego roduPoślę skargę, obciążanąMiłością moją skrzywdzoną. Smutna matka w dłoń uderzy,Nieszczęściu zaraz uwierzy,Przyśle mi braty obrońcęI łuków syrbskich tysiące. Powiejcie, wiatry, od wschodu!Z wami do mojego roduPoślę skargę, obciążonąMiłością moją skrzywdzoną. Ale stójcie, Syrby… Czytaj dalej
PROLOG W śniadym dymie i w chmurach ponad morzem wyrosłych jesienne słońce połyska. W gęstej kurzawie, wyrzuconej ze stepu stratowanego przez kopyta tatarskich koni, mdłe światło gore. Niezliczona ćma kruków, lecąca niby skrzydła czarnego anioła, napełniła szerokość niebieską i nad… Czytaj dalej
Po morzach wędrował — był kiedyś Farysem, Pod palmą spoczywał, pod ciemnym cyprysem, Z modlitwą Araba był w gmachach Khaaba, Odwiedzał Proroka grobowce. Koń jego arabski był biały bez skazy. Siedmiokroć na koniu przeleciał step Gazy, I stał przed kościołem,… Czytaj dalej
