Fama za nic nie stoi, gdy nie masz pieniędzy, Żaden nie da szeląga, byś był sto lat w nędzy. Perdas to marne słówko; servare potrzeba, By nie przyszło na starość żebrać sztuki chleba, Bo omnia straciwszy żaden nie ratuje, Ba,… Czytaj dalej
Z wstydem poczęty człowiek, urodzonyZ boleścią, krótko tu na świecie żywie,I to odmiennie, nędznie, bojaźliwie,Ginie, od Słońca jak cień opuszczony. I od takiego (Boże nieskończony,W sobie chwalebnie i w sobie szczęśliwieSam przez się żyjąc) żądasz jakmiarz chciwieByć miłowany i chcesz… Czytaj dalej
W sonecie II autor pisze, że człowiek rodzi się ze wstydem, słaby, który żyje w cierpieniu. Co świadczyć może o tym grzech pierworodny naszych prarodziców, gdzie końcem jego egzystencji jest śmierć w samotności i opuszczeniu.Bóg pragnie miłości i chwały od… Czytaj dalej
