1Gdy Popiel w chwilach okropnego zgonu,Karzącej zbrodnie doświadczył prawicy,Naród, chcąc wybrać następcę do tronu,Zebrał się w pięknych równinach Kruszwicy. 2Stały nad Gopłem Słowiany rozliczne,Długie oszczepy, puklerze staliste;Zamku Popielów wieże niebotyczneOdbijały się o jezioro czyste. 3Gdzie wielkie mnóstwo, ciężko szukać zgody;Na… Czytaj dalej
1Po ciężkich burzach nieba litościwe, Dając nam wielkiego męża, Powrócić chciały Polsce dni szczęśliwe I przyćmiony blask oręża: Dowieść, że Polak jest na drodze sławy, Gdy mu dowodzi mąż dzielny i prawy. 2W młodości Zygmunt wzgardził trzy korony, Bo Polskę… Czytaj dalej
1Spomiędzy bojów i gradów ognistych,Wierna swej sprawie, nieodstępna znaków,Szła wolnym krokiem do siedlisk ojczystych Garstka Polaków. 2Skoro lud postrzegł, jak wzdęte wiatramiBiałe z czerwonym proporce migają,Wstrzęsło się miasto radości głosami: „Nasi wracają!” 3Niedługa radość! Każdy pyta chciwie:„Kędyż jest wódz nasz,… Czytaj dalej
1Ten, co najpierwszy ujrzał światło wiary,Niosąc zbawienie ludowi i sobie,Syt lat i chwały, już Mieczysław Stary Legł w Piastów grobie. 2Wychowan w dzielnych wojowników gronie,Straszny sąsiadom, dla poddanych dobry,Koroną przodków okrył młode skronie Bolesław Chrobry. 3Ledwie jął rządzić, alić Czech… Czytaj dalej
1Kiedy Rewera był w ciężkiej chorobie,A sen mu srogie odbierały bole,Chcąc przynieść jaką ulgę tęsknej dobie,Kazał przywołać szlachetne pacholę. 2„Giermku – rzekł hetman głosem osłabionym –„Siądź przy mym łożu i weź wdzięczną lutnię,„Śpiewaj o jakim rycerzu wsławionymSiadł giermek i tak… Czytaj dalej
1Dobrze się Polsce za Chrobrego działo! Ziścił on kraju nadzieje: Drżał sąsiad, a kmieć orał pole śmiało, Na dworze dziarskie turnieje. 2Gnuśny Mieczysław wszystko po nim zgubił, Bo gdy nieraz szumnym miodem Z pochlebcy swymi zagrzewać się lubił, Ryksa władała… Czytaj dalej
1„Czemuż mię losy zbyt nielitościwe „Na ten smutek zostawiły? „Czemuż, nie zstąpią te włosy już siwe„Do jednej z tobą mogiły?„Z tobąm ja walczył, obce zwiedzał kraje,„Tyś poległ, a ja nieszczęsny zostaję. 2„Pamiętam, kiedy przed laty już wiela „Wysiał cię Czarny… Czytaj dalej
1W żelaznej zbroi i złotej koronie,Otoczon hufcem wojowników zbrojnym,Bolesław Śmiały zasiada na tronie,Gdy kanclerz głosem zawołał potrójnym:„Trzech krewnych książąt, wygnańców z daleka,Od ciebie, Panie, wsparcia twego czeka”. 2Wchodzą: Izasław, książę na Kijowie,Z nim Węgrów, Czechów młodzi królewice,Bela, Jaromir; ci w… Czytaj dalej
1W wyniosłym gmachu dwóch narodów stanyJuż się zebrały na dniu uroczystym:Poważny senat i święte kapłany,I stan rycerski z bułatem stalistym.August na tronie siadł z berłem w prawicy,Wokoło świetni państwa urzędnicy. 2Chodkiewicz z Krnitą podnosili laski,Na litej szacie mieli drogie spięcie,Dzierżał… Czytaj dalej
1Jeszcze Bolesław był małym dziecięciem, Już czuł w sobie żądzę sławy, Bo gdy Sieciecha za Czechów wtargnięciem Król wysyła na Morawy, Młodziuchny książę, widząc szyki zbrojne, Jął prośby swoje przekładać: „Niech i ja, ojcze – rzekł – idę na wojnę,”… Czytaj dalej
