31. Bo możecie wszyscy jeden po drugim, prorokować, aby się wszyscy uczyli i wszyscy pocieszeni byli… Św. Paweł, XIV. – A ja wam mówię – Wiesław się odzywa – Że, co opinii głosem się nazywa, To jest… cóż?… …to jest… Czytaj dalej
Słodko jest zasnąć, słodziej być z kamienia Dziś, gdy tak wiele hańb i poplamienia, Nie czuć, nie widzieć, leżeć jak w mogile; Cóż z tak uroczą porównałbyś Nocą? Przeto zaklinam, ucisz się na chwilę, Mógłbyś przebudzić mię… na co? i… Czytaj dalej
To miasto wiecznym, w tych grobach jest życie,Które pod ziemią spokojnie i skrycieKrąży krwią wieków i serce spokoi,A może czoło w laur wieków ustroi.Może kto kiedyś na jednym z tych wzgórzów,Wśród prochu bogów i gruzu podmurzów,Gdzie róż i bluszczu powiązane… Czytaj dalej
Ach, złudą jest wiośniany wiew, Co rzuca ziemi kwiatów siew, Co morzu srebrzy skrzydła mew… — A prawdą jest ten śmierci dech, Co gasi radość, gasi śmiech, A prawdą te szkielety drzew… Ach, złudą jest ta krasa róż, Co wieńczy… Czytaj dalej
Gdzie jest mój dom? – Czym tam, gdzie marzeń roje Budują świat z mgły ułud, z pieśni czaru, Gdzie lube sny kołyszą serce moje, Gdzie poi mnie szumiący zdrój nektaru? Czy tam, gdzie czyn w żelaznej ma prawicy Pochodnię zórz… Czytaj dalej
Gdzie jest ten grom, co przyjdzie, a na prochy zetrze Jesienne drzewo ludów, trzęsące się w wietrze, I nowe latorózgi dobędzie z korzeni, I żywym majem starą ziemię uzieleni?
Jest w piersi mojej cichy grób,Żaden go kwiat nie stroiI żaden tam nie leży trupW śmiertelnej swej ostoi… Nie dzwoni nad nim dzwonów spiż,Nie ciężą ziemi bryły;Nie sterczy kamień ani krzyżU cichej tej mogiły… Tylko w nią zapadł promień ten,Co… Czytaj dalej
…Jest wielkie łono, gdzie wszystko się rodzi.Jest wielka droga, gdzie wszystko odchodzi.Jest wielka wojna, gdzie wszystko bój toczy.Jest wielki spokój, co wszystkich jednoczy. Heyst, 25 lipca 1903
…Nic tu skończonem nie jest i nie jest przeżytem,Lecz wszystko trwa pod błękitem.Życie — żadnem ogniwemUmrzeć nie może swojem,Ale całe jest żywem,Drgającem…A łzy ziemi wylane przed wieków tysiącem,Nie są martwym stalaktytem,Lecz wiecznie rozełkanym, żywym płyną zdrojem. Nic tu zyskane nie… Czytaj dalej
..Życie nie jest dzikim krzykiem,To melodya jest najczystsza,Którą śpiewa harfa złota,Pod dotknięciem palców Mistrza. Złota harfa — wszechświat cały,Naciągnięty strun milionem…Każde serce drży i dźwięczyNieśmiertelnej pieśni tonem. Struna, która milczy martwo,Gdy ją dotknie Mistrza ręka,Co pieśń wieczną zgrzytem kazi,Odrzucona jest,… Czytaj dalej
