Ach, już i w rodzicielskim domu Byłem złe dziecię, Choć nie chciałem naprzykrzyć się nikomu, A przecie. Byłem między krewnymi i czeladzi gromadą Przeszkodą i zawadą. A choć wszystkich kochałem, ni w dzień, ni w nocyNie byłem nikomu ku pociesze… Czytaj dalej
My – tak już przed się patrzymy, wygnani! Jak… na te okna, średniowiecznych murów, Gdzie krata wstaje żelazna z marmurów I samo słońce wzywa kwiatki zza niéj. * Woła je rosa, jak z przyłbic komturów Po-wychylane rano do litanii –… Czytaj dalej
1 Nie chcę już smutków, nie!… już mi za małe – Choćby jak świata zepsucie ogromne! – Cóż – bo tu nic jest na skróś przebolałe? Cóż?… nie zajęknie mi w ucho… gdy wspomnę? 2 Dlatego nie chcę smutków… bo… Czytaj dalej
Już czas ukochać w sadzie pustkowie bezdomne,Ptaki niebem schorzałe i drzewa ułomneI płot, co tyle desek w złe stracił godziny,Że na trawę cień rzuca przejrzystej drabiny. Już czas ukochać wieczór z tamtej strony rzeki,I zmarłego sąsiada ogród niedaleki,I ciemność, co,… Czytaj dalej
A jak śpiewać, to już śpiewać Jak ptaszkowie leśni, Ani wiedząc, ani dbając, Czy kto słucha pieśni. Nigdy ona nie stracona… Pochwycą ją drzewa, W wiosny szumie, jako umie, Bór ci ją odśpiewa. A gdy śpiewać, to już śpiewać Od… Czytaj dalej
Czas ci już wstać, czas ci już iść, Hetmanko polnych rot! Oto ci na hełm borowy liść, Oto ci w rękę rozmaju kiść, Oto twój złoty grot! Powiedziesz ty, powiedziesz nas Na ten słoneczny szlak, Gdzie kwitnąć sercom i pieśniom… Czytaj dalej
…Andiam! che la via lunga ne sospinge… Dante, Inf. (IV 22) Czy to już gwiazda zaranna dnieje Na tym toskańskim niebie, Czy też mi w duszy wschodzą nadzieje, Nadzieje wzięte z ciebie? Stoję i słucham, a wierzba cicha Serce mi… Czytaj dalej
Dzisiaj, nie pomnę już o cośmy grali. Może o różę na samym rozkwicie, Może o płomień, co usta nam pali, Może o gwiazdę zgubioną w błękicie, Może o serce, a może o życie… Tegośmy sobie nigdy nic wyznali, O cośmy… Czytaj dalej
…Gdy wszystkie nici już rozerwane,Co serce je wyprzędło,Kiedy nadziei palce różaneRóżę wypuszczą zwiędłą,Gdy w płachcie zmierzchu, noc życia siędzie,I pieśń nicości śpiewa,Dnia nadlatują wtedy łabędzie,A światła kłos dojrzewa!
Już wróciły te żurawie,Co na wyraj poszły ze mną…Śnię po nocach, śnię na jawie,Ale zawsze nadaremno! Cud po cudzie w oczy bijePrzesłonecznie, przebogato…Przecież nic mi nie zakryjeCiebie, pole — ciebie, chato! Chodzę, patrzę na te dziwy,Co nie moje, co nie… Czytaj dalej
