Do błędów, nagromadzonych przez przodków, dodali to, czego nie znali ich przodkowie – wahanie się i bojaźń – i stało się zatem, że zniknęli z powierzchni ziemi i wielkie milczenie jest po nich. Bezimienny To be, or not to be,… Czytaj dalej
Czemu, o dziecię, nie hasasz na kijku , nic bawisz się lalką, much nie mordujesz, nie wbijasz na pal motyli, nie tarzasz się po trawnikach, nie kradniesz łakoci, nie oblewasz łzami wszystkich liter od A do Z? – Królu much… Czytaj dalej
Do pieśni – do pieśni! Kto ją zacznie, kto jej dokończy? – Dajcie mi przeszłość zbrojną w stal, powiewną rycerskimi pióry. – Gotyckie wieże wywołam przed oczy wasze – rzucę cień katedr świętych na głowy wam. – Ale to nie… Czytaj dalej
Od baszt Świętej Trójcy do wszystkich szczytów skał, po prawej, po lewej, z tyłu i na przodzie leży mgła śnieżysta, blada, niewzruszona, milcząca, mara oceanu , który niegdyś miał brzegi swoje, gdzie te wierzchołki czarne, ostre, szarpane, i głębokości swoje,… Czytaj dalej
Filuś: Ach, nieszczęsny ja kocina! Już się mycie rozpoczyna… Jedna panna gąbkę trzyma, W wodzie macza i wyżyma, Druga mnie pod boczki bierze… Nieszczęśliwe ze mnie zwierzę!… Żuczek: Aj, aj, aj, aj, gwałtu, rety! Tom się dostał w piękne ręce!… Czytaj dalej
Zygmunt (Napoleon Stanisław Adam Ludwik) Krasiński był poetą, powieściopisarzem i filozofem, tradycyjnie zaliczanym – obok Mickiewicza i Słowackiego – do kanonu „trzech wieszczy”. Arystokratyczne pochodzenie wywarło decydujący wpływ na postawę poety, który niezmiernie żywo reagował na epokę wielkich wstrząsów społecznych… Czytaj dalej
W antycznej Grecji komedia to głównie pieśń komosu, a więc wesołą pieśń, śpiewaną przez komos – orszak młodzieńców podczas uroczystej procesji na cześć boga wina, płodności i zabawy, Dionizosa. Według greckich wierzeń muzą komedii była Talię. Greccy komediopisarze to między… Czytaj dalej
