Białego Orla synu! kwitnie w swej ozdobieGniazdo jego, które cię wychowało sobie,Ma ukontentowanie i gust z tej przyczyny,Że na tak jawne światu patrzy twoje czyny. Cieszy się Orzeł polski, że syna takiegoMa, cnotą i postępkiem sobie podobnego,Bo nierad na nikczemne… Czytaj dalej
daj, Panie Boże, szczęście! — zacząnem tamże w Olszówce. Zaczął się ten rok od wesela JMości pana margrabie z Jej Mościa panną Bronicką; daj Boże, żeby wszystek był wesoły aż do końca! Sejm warszawski potem nastąpił, na którym coniunctio armorum… Czytaj dalej
zacząłem tamże w Olszówce — daj, Boże; szczęście! I ten rok co do publicznych okazyj był szczęśliwy, ale co do mojej osoby, po jarmarku zły targ. W tym roku już wojska nasze nie łączyły się cum Caesarianis, bo już sami… Czytaj dalej
zacząłem — daj, Panie Boże, [szczęśliwie!] — tamże w Olszówce Sejm w Warszawie był. Tego roku w Wielkiej Polszcze droży [z] na była wielka dla nieurodzaju jarzyny, z której racyjej i w Warszawie zdrożało bardzo. O Czym ja dowiedziawszy się… Czytaj dalej
,,Pamiętniki Adama i Ewy” Marka Twaina jest opowieścią o pierwszych ludziach, o dwóch odmiennych istotach, których miłość narodziła się dopiero po wielu latach.Ewa już od pierwszego dnia swojego istnienia była bardzo ciekawa świata, bardzo pragnęła posiąść wiedzę. Mówienie sprawiało jej… Czytaj dalej
Jan Chryzostom Pasek reprezentuje nurt dworkowy, czyli sarmacki w polskiej literaturze barokowej. Sama nazwa tego nurtu wywodzi się od legendarnych Sarmatów – ludu zamieszkującego w I w. p. n. e. ziemie nad dolną Wołgą. Historycy XVI wieku przypisywali Sarmatom wiele… Czytaj dalej
