Smutno
Smutno życie porzucić i zamknąć się w sobie. Żyć czuciem własnym, własnych marzeń przędzą, Lecz smutniej o wiele być na życia grobie I ducha skrępować młodości swej nędzą.
Smutno życie porzucić i zamknąć się w sobie. Żyć czuciem własnym, własnych marzeń przędzą, Lecz smutniej o wiele być na życia grobie I ducha skrępować młodości swej nędzą.
Ach! jak mi smutno być, jak fala drżąca,Która, w namiętnych uniesień zapędzie,Srebrną pierś swoją o ziemię roztrąca,I łamie skrzydła łabędzie…W każdym porywie czuć całą istotą,Jak szklane kręgi powietrza mnie gniotą,I tkwić w materyi władzami wszystkiemi,Jak niewolnica spętana łańcuchem,I wiecznie ciężyć… Czytaj dalej
Smutno mi, Boże! – Dla mnie na zachodzie Rozlałeś tęczę blasków promienistą; Przede mną gasisz w lazurowej wodzie Gwiazdę ognistą… Choć mi tak niebo Ty złocisz i morze, Smutno mi, Boże! Jak puste kłosy, z podniesioną głową Stoję rozkoszy próżen… Czytaj dalej
Praca została usunięta
Praca została usunięta